Met een blik vol vuur keek hij haar aan, op een wijze die alle geachte professionaliteit deed smelten. Zij hield haar hoofd afzijdig. Haar lokken glansden in het schemerlicht, strakgetemd in een gitzwarte staart, voorzien van een roos. Wat hij niet zag, was dat zij heimelijk teruggluurde. Ze nam zijn brede postuur in zich op, trachtte een knoopje verder te turen dan zijn hemd toeliet.
Toen Argentijnse tonen – als uit het niets – de ruimte vulden, voorzag zij deze van gracieuze handvaardigheid. De finesse van haar vingers sprak tot zijn verbeelding terwijl hij haar ritmisch kordaat benaderde. Hoe dichter hij kwam, hoe dramatischer de melodie. Vlak voor haar hield hij halt, net als de muziek. Hij nam haar hand en trok haar bij zich. Hij liet z’n ogen subtiel over haar hele vrouwelijkheid glijden. Haar bovenlichaam was gehuld in zwarte doorschijnende kant. Die liet niet veel aan de verbeelding over. Zijn andere hand schreed naar boven langs haar onderrug en dwong haar zachtjes te naderen. Zij leek lichtjes tegen te spartelen, maar diep vanbinnen wilde ze niets liever. Zijn aanraking deed haar huid tintelen. Hij voelde haar kippenvel. Ze stonden zo dicht bij elkaar dat hun neuzen bijna zoenden en hun wangen vrijwel vrijden. Onbewust bevochtigde zij haar lippen, een taak die hij liever op zich had genomen. Ze vervlochten hun ademteugen, bewasemden elkaars nabijheid.
Hun hart begon opnieuw te slaan toen een dramatische noot plots de stilte weer verjoeg. Hij leidde, zij volgde. Op zijn aangeven schaduwden ze ettelijke danspatronen. Slepend. Draaiend. Buigend. Ze dansten met liefde voor het vak: zwoel, sensueel, gepassioneerd. Hij zwierde haar ver voor zich uit. Net voor ze buiten z’n bereik tolde, zocht ze een stevige houvast. Ze wou z’n arm grijpen, maar ving z’n mouw. Lichtjes verstomd kwam ze tot stilstand. Een zwarte lap stof in haar hand. Verdwaasd keek hij naar zijn naakte arm. Zijn ogen wendden zich tot haar, agitatie veinzend, zinnend op wraak. Hij benaderde haar rugzijde, smullend van haar aanzicht. Likkebaardend lonkte hij naar haar lange hakken, haar eindeloze benen, haar strakke achtersteven en haar welgevormde dijen. Die werden trouwens stevig omspannen door een zwarte kokerrok. Geen mooier silhouet dan dat van een vrouw.
Voor hij het goed en wel besefte, was hij slaaf geworden van zijn eigen lusten. Voor hij het doorhad, pronkten z’n handen op haar welvingen, haar knappe curven. Haar aroma vervaagde zijn zin voor vaste danspatronen. Bedwelmd door haar parfum liet hij z’n handen naar boven glijden. Via haar dijen verkende hij haar taille, tot haar oksels zijn graaien een halt toeriepen. Hoe hoger hij ging, hoe luider zij naar adem snakte, gewillig. Plots slaakte zij een zachte kreun. Haar borsten werden gretig omstrengeld. Hij droomde weg toen hij haar boezem voelde. Bijna instinctmatig plaatste zij haar handen op de zijne. Een subtiele bede om tederheid. Haar hartslag was voelbaar, door hem heen. Door deze voorzichtige aanraking herinnerde hij zich z’n ontblote arm. Zijn wraak was onvoldaan, maar niet voor lang meer.
Een verraste kreet vulde de ruimte. Toen het refrein aanbrak, had hij – in een vluchtig verlangen – de kant van haar lichaam gerukt. Die liet hij – enkele passen later – achter op de dansvloer. Ze draaide zich om. Schijnbaar ontdaan. Ritmisch zette ze enkele stappen naar voren, hoge hakken mooi in de maat. Ze benaderde hem. Wiegend. Drogerend. Ontwapenend. Met een ietwat open mond zag hij haar afstomen. Hij was weerloos, het visuele schepsel. En dat wist zij maar al te goed. Zelf besefte hij het pas toen hij een welgemikte pump in zijn kruis kreeg. Al trof ze hem niet met volle kracht. Het was een beredeneerde waarschuwing van haar kant. Wellicht had ze zijn diensten nog nodig. De klap dwong hem tot een buiging. Vernederd draaide hij zich om, voorovergebogen. Nog voor hij zijn eer kon redden door verder te dansen, was hij zijn broek kwijt. Met zijn pijpen in haar handen gaf ze z’n billen de aandacht die ze verdienden.
Toen hij zich omdraaide, betrapte hij haar, starend. Hij besloot dat de maat vol was. Zijn schoenen en sokken vlogen vlotjes door de kamer. Hij scheurde de kleren van zijn lijf. Enkel z’n mannelijkheid ontsprong de dans. Vervolgens keek hij haar aan met een vragende blik. In lichaamstaal vroeg hij of het zo voldoende was, of ze nu tevreden was. Zij begreep zijn taal maar al te goed. Heimelijk verbeet ze haar genot en duwde ze haar tanden op haar lippen. Haar onbeslistheid dwong hem tot actie. De spanning werd hem te groot. Hij waagde een erotische sprong naar haar kokerrok. Zij zette echter angstvallig een pas achteruit. Daardoor streek hij neer voor haar voeten. Hij gaf niet op en kroop naar haar benen. Langs haar kuiten vond hij een weg naar boven. In allerijl trachtte hij haar te ontdoen van haar rok. Zij spartelde echter koppig tegen. Hij tilde haar van de grond net toen het laatste refrein eindigde. Machteloos werd zij in de lucht geslingerd. Ze wriemelde tegendraads en klampte zich vast aan alles wat ze graaien kon. Het passionele lied naderde zijn einde. Hij legde haar – vastberaden maar voorzichtig – neer op de grond. Haar lichaam rilde op de kille vloer. Toen plunderde hij haar rok.
Jarretelles. Dat was het toppunt. Ze droeg zwarte jarretelles.
Hij kon zich niet meer houden. Bedwingen was niet langer een optie. Hij begon haar te zoenen. Haar enkels. Haar schenen. Haar knieën. Haar bovenbenen. Haar intiemste plek, nog steeds gehuld in een lapje stof. Haar onderbuik. Haar navel. Haar middenrif. Zijn neus struikelde over haar bh, maar niet voor lang. Haar tepels priemden nog van de koude toen hij ze met warmte omfloerste. Vervolgens liefkoosde hij haar hals. Ze kneep innig in het laatste lapje stof dat ze hem tijdens haar vlucht had ontvreemd. Het rustte nu in haar vuist. Ze voelde hem, overal. Hij repte zich naar haar lippen, het doel van zijn reis. Tevergeefs. Ondanks zijn haast was hij te laat, zoals gewoonlijk. De muziek – die zijn passie zo voedde – vervaagde. De kamer werd plotsklaps weer verlicht. Teleurgesteld zag hij in de verte een dikke geilaard naderen die haar jarretelles gretig wat geld toestopte.
Zin om te delen?
Tantrische tango werd 7 augustus 2010 voor het eerst gepubliceerd op Illiveris.com. De foto’s van de tangodanseres heb ik in 2009 getrokken in Granada.
Heb je ervan genoten? Show me the love in een reactie of deel het kortverhaal met anderen:
