Tijdens een leuk spellenweekend in de Ardennen leerde ik bordspel Santorini kennen. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Ben je benieuwd of dit goddelijke spel ook iets voor jou is? Lees dan zeker deze Santorini spelreview! Beginnen doen we met een kort overzichtje:
Thema & vormgeving
Santorini is een van de mooiste Griekse eilanden (Klik hier voor bewijs!), mede dankzij de typische witte huisjes met de blauwe koepeldaken. En daar draait het ook in het bordspel Santorini om!
Iedere speler krijgt twee arbeiders die met een beetje hulp van de goden het eiland Santorini volbouwen met torens. De speler die als eerste een arbeider op de derde etage van zo’n toren krijgt wint het spel!
Santorini is een toegankelijk “abstract” strategiespel dat leuk vormgegeven werd door David Forest en Lina Cosette. Op zich speelt het Griekse thema niet echt een belangrijke rol, maar het spelmechanisme leent zich er wel mooi toe. Leuke setting ook, Santorini. Zo eens iets anders!
Het spelmateriaal is basic, maar mooi en van goede kwaliteit. Alle componenten – behalve het kartonnen speelbord en de godenkaarten – zijn van stevig plastic. Bij het spel krijg je handige plastic zakjes om alle componenten netjes bij elkaar te houden, al is het soms wat proppen om al die bouwblokken terug in de doos te krijgen.
Opstelling
Santorini is héél snel opgezet:
- Het speelbord wordt in het midden geplaatst.
- De spelers plaatsen hun arbeiders om beurten op het bord.
- De godenkaarten en bouwstenen worden naast het speelbord gelegd.
And that’s it! (Ik zei het toch: héél snel!)
Spelregels en spelverloop
Santorini is een strategisch bordspel voor 2-4 spelers en duurt gemiddeld 20 minuten. Het spel werd bedacht door Gordon Hamilton en uitgegeven door Roxley en Spin Master.
Spelers moeten om de beurt 2 acties ondernemen:
- Een arbeider verplaatsen naar een aangrenzend vakje (arbeiders kunnen daarbij maximaal één niveau omhoog gaan en zoveel niveaus als gewenst naar beneden).
- Een verdieping of koepel (blauw dakje) bouwen op een leeg of bebouwd vakje aangrenzend aan de verplaatste arbeider.
Arbeiders kunnen zich niet verplaatsen naar en niet bouwen op een vakje waar al een andere arbeider staat.
Verder kun je als speler torens tot 3 niveaus hoog met een koepel bouwen, maar je moet wel steeds de juiste blokvorm kiezen voor het niveau dat wordt gebouwd. Een toren van 3 verdiepen mét koepel is ‘af’.
Op die manier verplaatsen alle arbeiders zich doorheen Santorini en bouwen ze het eiland langzaam maar zeker vol torens. Als één van je arbeiders niveau 3 beklimt tijdens je beurt, dan win je onmiddellijk het spel! Als je tijdens het spel 1 van de 2 verplichte zetten niet kunt doen, dan verlies je het spel.
Heb je je eerste potjes van het basisspel achter de rug? Dan kun je de godenkaarten beginnen gebruiken. Iedere speler krijgt dan een eigen godenkaart met een bepaalde kracht die hij of zij gedurende heel het spel kan gebruiken.
De meeste goddelijke krachten hebben invloed op de manier waarop arbeiders zich verplaatsen en bouwen. Met ‘Artemis’ aan je zij mag je je arbeider bijvoorbeeld een extra vakje verplaatsen. Met de hulp van ‘Atlas’ mag je dan weer een koepel bouwen op elk niveau, ook op de grond.
Spelervaring
De charme van Santorini is dat het spel met zeer weinig en zeer makkelijke spelregels zeer veel strategische diepgang weet te brengen, voor jong en oud, voor groentjes en ervaren spelers. Er komt eigenlijk geen geluksfactor bij kijken.
Het voelt een beetje aan als een luchtige vorm van schaken of dammen, maar dan met 3 dimensies: hoogte, lengte en breedte. Tijdens het spel probeer je steeds wat zetten vooruit te plannen om zo snel mogelijk een arbeider op niveau 3 te krijgen, maar tegelijkertijd moet je ook je tegenspelers in de gaten houden en desnoods – letterlijk – klemzetten door hen in te sluiten of onverwacht een koepel op hun dak te pleuren.
Het basisspel op zich is al erg leuk, maar de godenkaarten zorgen ervoor dat ieder spel écht anders is en er ook voor de meer ervaren spelers steeds weer die extra uitdaging is. Fijn!
Speel je met drie? Dan verandert de dynamiek van het spel lichtjes. Je bent minder op “die ene andere” gefocust (of dat zou toch moeten), waardoor je sluwe spelers eerder uit het oog verliest. Als 2 honden vechten om een been…
In theorie kan je het spel ook met 4 spelen. Je speelt dan in 2 teams van 2, waarbij teams afwisselend aan de beurt zijn en iedere teamspeler om de beurt een arbeider verplaatst. Iedere speler krijgt ook een eigen goddelijke kracht. Ik heb het zelf nog niet met 4 gespeeld, maar het lijkt me ook niet zo leuk, eerlijk gezegd.
Toegankelijkheid
Santorini is één van de meest toegankelijke spellen die ik al gespeeld heb. Makkelijk om te leren en om te spelen! De spelregels zijn bovendien goed uitgelegd en leuk en helder geïllustreerd met voorbeelden.
Het is ook een veelzijdig spel. Zowel je familie als je meer ervaren bordspelvrienden kunnen er met volle teugen van genieten, al zullen deze laatsten het misschien net dat tikkeltje tactischer maken (al wil ik je familie natuurlijk niet onderschatten ;-)).
Bordspel Santorini – Conclusie
Santorini is een mooi, leuk en luchtig abstract strategiespel dat toch héél veel diepgang en variatie biedt, vooral dankzij de godenkaarten. Er komt geen geluk aan te pas, wat goed nieuws is voor strategen. Spelers die liever hun geluk beproeven, laten het spel beter links liggen.
Het thema is origineel en het spel speelt vlot. Spelletjes duren niet langer dan 20 à 25 minuten. Zoek je een leuk familiespel of een leuke gateway of opwarmer voor je volgende bordspelavond? Breng dan zeker eens een bezoekje aan Santorini!
Score
Pros & cons
- snel, luchtig en eenvoudig
- tactisch schakelen
- geen geluksfactor
- godenkaarten bieden veel variatie
- degelijk materiaal
- speelbord verspringt soms
Santorini kopen?
Wil je mijn Santorini spelreview delen?
Wat vond je van deze Santorini spelreview? Zin om het zelf te spelen? Show me the love in een reactie of deel deze blogpost met anderen via sociale media!
