#OOTD: jeans & tattoos

Look ma: bal marginal!

And now for something completely different…

De blik van mijn moeder was onschatbaar toen ik met deze ruige look voor haar deur stond: lijkbleek onbegrip met een vleugje opborrelende woede.

Exact de reactie die ik verwachtte – uiteraard – aangezien ik haar plots wel héél veel dingen toonde die men vaak associeert met marginaliteit. Dat was ze niet gewoon (denk ik).

Denim

Denim – bijvoorbeeld – (afgeleid van de Franse katoenstof genaamd ‘serge de Nîmes‘) heeft een barre geschiedenis achter de rug. De stof werd:

tijdens de 19de eeuw gedragen door goudzoekers,
gedurende de jaren 10′ en 20′ van de 20ste eeuw door bouwvakkers in New York,
en in de fifties door naoorlogse tieners en subculturen.

Dat was niet bepaald goed voor het imago van de stof…

Tattoos

Tatau en tapu: hamers en taboos

De oorsprong van tattoos laat ook niets aan de verbeelding over. In het Tahitiaans verwees ‘tatau‘ naar een kleine hamer met een gekartelde tand die werd gebruikt om de huid te kerven.

Witte en zwarte pigmenten werden verkregen door poeder van verbrande kokos- en gelijkaardige noten te mengen met kokosolie.

Zolang de tattoo werd aangebracht, waren de betrokken personen strikt ‘tapu‘ (taboo): ze mochten zich niet verplaatsen in of buitenshuis.

Een tattoo symboliseerde het einde van de kindertijd, ingeleid door pijn en bloed. Mettertijd werden diverse tattoos toegevoegd om belangrijke levensgebeurtenissen te herdenken.

Omdat ze de drager gedurende heel zijn leven vergezelden tot aan zijn dood en zelfs daarna, werden tattoos gezien als de ultieme menselijke versiering.

Marginaliteit en criminaliteit

Tegenwoordig worden tattoos nog steeds – soms terecht, vaak onterecht – geassocieerd met marginaliteit en criminaliteit.

Neem bijvoorbeeld de leden van de beruchte jeugdbende Mara Salvatrucha of MS-13: zij bedekken hun lichaam van kop tot teen met betekenisvolle tattoos.

Ik doe zowel de oorspronkelijke als de huidige dragers van tattoos geen eer aan. De mijne zijn namelijk – tot grote opluchting van mijn familie – van nylon.

Schaamte- en pijnloos geniet ik mee van de ruige associaties om ze vervolgens weer in een lade op te bergen. Ik blijf liever een onbeschreven vel.

Strepen

Ook het gestreepte T-shirt is geen toevallige keuze. Strepen werden namelijk lange tijd gedragen door de paria’s van de samenleving.

Denk bijvoorbeeld aan acrobaten, artiesten, gevangenen, beulen, (huis)bedienden, maffiosi, zeelieden, enzovoort. Achja, tijden veranderen.

Baarden

Ten slotte is er de baard. Wat. Een. Polariserend. Onderwerp. De één vindt baarden prachtig, de ander… laat ons het bij niet houden.

Eén ding is zeker: baarden zijn übermannelijk, dus ik had er een nodig. Het “niet-kamp” heeft pech trouwens, want baarden zijn momenteel volop mode. Wat een tijden, wat een zeden!

Moraal van het verhaal?

Nu, wat is eigenlijk de moraal van heel dit stoere verhaal? Drievoudig:

1 – Kleding is identiteit

Kleding is identiteit. En identiteit is in zekere mate een al dan niet bewuste constructie. Dat wou ik aantonen. Wees je bewust van wat je draagt en wat je ermee uitdrukt.

Mensen beoordelen elkaar vaak (om niet te zeggen altijd) op basis van uiterlijke kenmerken, zeker bij een eerste indruk. Dat is ergens jammer, maar ergens ook niet.

Als je je bewust bent van wat je draagt en wat het betekent, dan kan je percepties enigszins sturen of beïnvloeden (als je dat zou willen natuurlijk).

Je kan kleding pragmatisch aanwenden, of net niet. Ik geloof sterk in het bewust vormgeven van het eigen zelf, niet alleen via kledij.

2 – Verdomde vooroordelen

Verder oordelen mensen vaak te snel of verkeerd op basis van uiterlijke kenmerken, terwijl de verpakking niet altijd iets of alles prijsgeeft.

Ergens is dat normaal en natuurlijk, soms zelfs terecht en effectief (en laat ons eerlijk zijn: hoogst amusant). Het is een manier om vat te krijgen op onze complexe omgeving, maar een redelijk primitieve en rudimentaire manier.

Die verpakking is zelf trouwens ook enorm relatief. De marginale strepen van vroeger zijn hét mode-item van vandaag (for real). Voorzichtigheid geboden dus!

3 – Inspiratie vind je overal

Inspiratie vind je écht overal! De grootste inspiratiebron voor deze shoot was het lied ‘Ride‘ van bombshell Lana Del Rey. Het vrijheidsgevoel van de op en top Amerikaanse clip sprak me aan.

De baard heb ik te danken aan het covermodel van mijn GQ Style (Issue 16 – SS2013), Charlie Hunnam.

En wat zou ik geweest zijn zonder Howard Wolowitz uit The Big Bang Theory? Tattooloos. Ik had namelijk nog nooit gehoord van ‘tattoo sleeves’ tot ik hem er zag dragen (aflevering The Gothowitz Deviation, seizoen 3, episode 3).