Vandaag de dag is de duffelcoat of duffeljas een echte klassieker voor de herfst en de winter. De stof van deze jas is enorm warm en weerbestendig en de houtje-touwtjessluitingen geven de jas een unieke uitstraling.
Ben je benieuwd waar deze iconische jas vandaan komt of vraag je jezelf af hoe de duffeljas z’n typische vorm kreeg? Lees dan snel verder!
Oorsprong van de duffelcoat
Zeg je duffeljas? Dan denken veel mensen spontaan aan Groot-Brittannië. Iedereen kent bijvoorbeeld het schattige Peruviaanse beertje Paddington – figuur uit kinderverhalen – met zijn blauwe ‘duffel’.
Ook Brits bevelhebber Bernard Montgomery stond bekend om z’n typische grijze knit, baret en voorliefde voor de duffelcoat.
Best ironisch, want één van zijn grootste verwezenlijkingen was de overwinning van zijn ‘Desert Rats’ (Achtste Britse Leger, WOII) op de troepen van Rommel in de verschroeiende hitte van El Alamein (Egypte).
De roots van de duffel reiken echter verder dan de Tweede Wereldoorlog. Ze liggen – in tegenstelling tot wat je misschien zou denken – ook niet in Groot-Brittannië, maar in België. Je leest het goed: België, of all places!
Standbeeld ter ere van de duffelcoat op een rotonde in het Belgische Duffel
Het woord ‘duffel’ is afkomstig van de plaats ‘Duffel’ in de provincie Antwerpen. Al sinds de middeleeuwen werd in Duffel een dikke wollen stof met lang haardek geweven. Dankzij een hoog lanolinegehalte (vet dat voorkomt in de wol van schapen) was die stof van nature waterafstotend.
Ook de typische houtje-touwtjessluitingen zouden bedacht zijn door Belgische boeren. Zij gebruikten de eenvoudige basismaterialen die voor handen waren zeer vindingrijk. Zo’n sluitingen waren bovendien een heel handige manier om met verkleumde handen je jas aan of uit te doen.
Van Belgische boeren naar Britse soldaten
De stof duffel werd al tijdens WOI gebruikt om jassen te maken voor de Britse marine. Pas tijdens de Tweede Wereldoorlog, echter, kreeg de duffel als jas een karakteristieke vorm en een vaste plek in de standaard marine-uitrusting.
Duffelcoats werden zelden toegekend aan individuele soldaten. Wie er even eentje nodig had, droeg de eerste die hij vond, ongeacht rang of functie. Dankzij het losse silhouet konden soldaten van iedere grootte of vorm eenzelfde jas delen.
Overschotten na de oorlog
Na de oorlog zat het Britse Ministerie van Defensie met een berg overbodige duffelcoats. Om de jassen verkocht te krijgen aan gewone burgers, deed de overheid een beroep op M. & F. Morris Industrial Clothing, een gespecialiseerde kledingleverancier.
Het doelpubliek wou echter niets meer te maken hebben met de oorlog en alle associaties. Daarom besloot Harold Morris – hoofd van het bedrijf – in 1951 om de jassen onder de merknaam ‘Gloverall’ uit te brengen.
De jassen van Gloverall waren betaalbaar, duurzaam en warm. Er was zoveel vraag naar de duffels dat het surplus meteen werd weggewerkt. Toen de voorraad volledig op was, begon het bedrijf ze dan maar zelf te produceren.
Morris’ vader – meester-kleermaker – ontwierp een meer gestroomlijnde, modieuzere duffeljas. De kap was kleiner. Hij voegde klepzakken toe. Er werd een nieuwe marineblauwe of geelbruine stof gebruikt. De houten sluitingen werden vervangen door hoornen versies en de touwtjes door leer.
Het typerende Gloverall-model werd tot ‘512’ gedoopt en vanaf 1955 geëxporteerd (zie moderne blauwe Gloverall 512 hierboven). Zo droeg John F. Kennedy bijvoorbeeld een 512 tijdens zijn winterse zeiltrips.
Op die manier groeide de duffelcoat – een jas met Belgische roots – uit tot een karakteristiek Brits kledingstuk en een moderne klassieker voor stijlvolle heren overal ter wereld!
Duffeljas op de catwalk van Brits modehuis Burberry Prorsum
Leuk artikel?
There's more where that came from. Volg AGMJ via mail en mis niets!
Het verhaal achter de duffelcoat delen?
Heb je genoten van dit stukje modegeschiedenis over de oorsprong van de duffelcoat? Deel deze blogpost dan met anderen! Sharing is caring!
