De tijd vliegt, en herinneringen zijn vluchtig. Daarom heb ik me voorgenomen een journaal / dagboek / logboek bij te houden: iedere dag een andere gebeurtenis, herinnering, gedachte om te koesteren…
Het mag eender wat zijn, eigenlijk. Grootse dingen, maar ook kleine. Ik pluk de dag. Doen jullie mee?
Beste Gentle Journal, dit beleefde / voelde / dacht ik in
1 augustus 2022
Omdat er tegenwoordig zoveel vluchten geannuleerd worden, dachten we eens met de trein naar Wenen te reizen. In eerste instantie een nachttrein, maar er was geen bedje meer vrij. En het gangpad ligt nu eenmaal minder comfortabel…
Het leek ons een stressvrije manier om te reizen – niet inchecken, rustig, milieuvriendelijk, de toekomst! – maar zover zijn we helaas nog niet in 2022. Om te beginnen kreeg ik een viertal dagen geleden doodleuk een mailtje van Thalys dat onze heenrit werd afgeschaft.
De reden achter de afschaffing in die mail viel enkel door een cryptoloog te ontcijferen, maar ik begreep vaag dat de aanhoudende hitte de boosdoener was. Ik moest me tot m’n originele verkooppunt wenden om om te boeken: de NMBS.
Met een gezicht op oorlog belde ik het aangewezen nummer, en het moet gezegd: binnen de 10 minuten was m’n trein omgeboekt door een zeer vriendelijke man. Een uurtje vroeger, €10 minder. Note to self: zonder vooroordelen de telefoon nemen in het vervolg.
Soit.
Vandaag was het moment daar. We waren netjes op tijd in Brussel. Ik-neem-nog-een-ontbijt-op-tijd zelfs. En toen de trein er was, repten we ons naar onze gereserveerde zitplaatsen. Uiteraard zaten we naast twee volbloed weirdo’s. Met zo’n dingen hebben we altijd geluk.
De rastafari naast me was grumpy maar best slaperig en dus braaf. Ik hoopte vooral dat ie niet innig op m’n schouder zou gaan roezen. De jongeman naast Véro daarentegen was de hoogsteigen belichaming van awkwardness.
Hij at z’n to-go lunch op als een pasgeboren babyschildpadje en toen ie merkte dat ie op z’n T-shirt had gemorst, probeerde hij de vlek sporadisch te reinigen door er af en toe vocht uit z’n waterflesje over te splashen. Uiteraard vond hij het ook nodig om blootsvoets te reizen en af en toe z’n arsenaal aan enerverende tics met de wereld te delen.
Toen hij doorhad dat de zetels effectief genummerd/gereserveerd waren, begon ie bovendien ook om de 5 minuten om zich heen te kijken. We hadden het toen niet door, maar eigenlijk wou de kosmos ons toen al iets zeggen…
Er was namelijk één overstap – in Keulen – waar we lunchten en een koffietje dronken. En we hadden al opgemerkt dat onze tickets Keulen-Wenen – in tegenstelling tot Brussel-Keulen – geen gereserveerde zitplaatsen meer hadden.
Dat vonden we vreemd, dus spraken we iemand van de treinfirma aan (ICE). Zij zei dat het maandag was – ik leidde daaruit af dat ze ruhig bedoelde – en dat we gewoon een plekje mochten uitkiezen. Dat is op zich goed advies… als je het achterliggende reservatiesysteem van de trein doorhebt…
In de trein zelf kan je namelijk via schermpjes boven elke zitplaats checken van waar tot waar die zitplaats gereserveerd is en wanneer je dus moet opkrassen als je daar spontaan gaat zitten. Dat hadden we te laat door. Langzaam maar zeker moesten we telkens onze plaats afstaan tot de trein zo vol zat dat er talloze mensen in de gangpaden moesten staan. Urenlang.
Die hadden we even niet zien aankomen. Ik had verwacht dat ze daar op zo’n lange rit (7 à 8 uur) wel op voorzien waren qua plaatsen… maar soms? Soms ben ik naïef…
Twee uur stond ik recht in een té warme trein met té veel volk, stilaan misselijk door dorst, benauwdheid (lees: mondmaskerplicht) en vermoeidheid… tot ik plots een plek kon claimen in de cafetaria (voor mezelf en voor Véro). Nét op tijd, of ik had m’n territorium afgebakend op een wel héél ongewenste manier.
Daar dan maar gegeten en gedronken tot we aankwamen in Wenen om onze plekken niet te moeten afstaan. Niet dat dat moeilijk was. Stilaan knapten we beiden een beetje op en vanaf toen was de rit best aangenaam.
De overvriendelijke bediening hielp. De man kwam los uit een film gelopen. Toen ik hem een rijkelijke fooi en een welgemeend compliment gaf voor z’n service, sprong hij bijna door het dak van de wagon.
Na een toch wel overwegend helse heenreis – leve de trein! – kwamen we aan in Wenen. We namen een taxi naar ons hotel… en wat bleek?
Dat hotel was de hemel op aarde. Modern. Prachtig ingericht. Vriendelijke bediening. Topkamers. Heerlijke bedden. (Spoiler: topontbijt).
We ploften ons neer, en de rest weet ik niet meer.
Protip 1: Neem altijd gereserveerde plaatsen voor internationale treinritten.
Protip 2: Geen gereserveerde plaats? Voorzie wat zuip- en schrokbudget en palm de treincafetaria urenlang in.
Protip 3: Duurt de treinrit langer dan 6 uur? Ga dan met de auto of met het vliegtuig tot de treinfirma’s hun freggin’ shit op orde hebben. Ahum.
2 augustus 2022
My god. Zalig geslapen. Héél rustig naar het ontbijt geslenterd. En héél rustig ontbeten. Heer-lijk ontbijt trouwens. Vers en divers. Goede koffietjes en kaasjes. Noem. Maar. Op.
Daarna héél rustig op verkenning. Omdat we moe waren na een stevige treinrit, maar ook gewoon omdat het +30 graden was buiten.
Tot in het historisch centrum geslenterd – mooi! – en daar lekker geluncht. Daarna ons eerste museum (van de veeeeele musea in Wenen) bezocht: het Albertina.
Mooie collectie moderne en hedendaagse kunst. Impressionisten, expressionisten, fauvisten… Monet, Picasso, Weigand. Die laatste kende ik niet, wél heel cool. De mens leeft nog trouwens.
Glaasje wijn gedronken en cheesecake gegeten op het terras van het Albertina. Daarna het centrum nog wat verder verkend om voor het diner te eindigen op de Naschmarkt. Héérlijk telaviviaans – spreek dat maar eens 3 keer na elkaar uit! – gegeten bij Neni. Blijkbaar een begrip. En niet alleen in Wenen…
Daarna terug hotelwaarts. Op de kamer ontdekt dat we heel makkelijk Netflix konden casten. Handig!
3 augustus 2022
Vandaag op m’n eentje al even een vroege wandeling gemaakt: beter licht voor foto’s. Tijdens het wandelen was ik even m’n bril aan het kuisen… en plots had ik er twee vast.
Bril stuk op reis. Top. Niets aan te doen. Ik liet het nog even niet aan m’n hart komen en zette m’n zonnebril op sterkte op. Die toch maar even niet gekuist.
Even langs de imposante Karlskirche gepasseerd en het standbeeld van Mozart in de Burggarten. In de verte het Schmetterlinghaus gespot: blijkbaar een art nouveau palmenhuis met honderden soorten vlinders.
Cool! Maar da’s voor later. Afspraak om 9.00 uur met Véro voor een ontbijtje bij Neni op de Naschmarkt. (Yup, tweede bezoek.) Toast avocado met zalm en rode bietenhummus gegeten. Wééral heerlijk.
Daarna stond Wenen (en blijkbaar zelfs Oostenrijks) absolute topattractie op de planning: Schloss Schönbrunn.
Eeuwenlang diende het paleis als zomerverblijf van de Habsburgers. Eén van de bekendste bewoners was keizerin Elisabeth van Oostenrijk a.k.a. Sisi.
Met z’n 160 hectaren ongetwijfeld een imposant domein, maar de tuin zelf vonden we wat underwhelming (schandalig, ik weet het). Misschien had het te maken met het feit dat de tuin kreunde onder de immense hitte?
Soit. Achter het paleis – op een heuvel aan het eind van de paleistuinen – staat wel een prachtige ‘gloriette‘. Daar hebben we – op aanraden van mijn nonkel en tante – een terrasje gedaan, inclusief apfelschtrudel (de door overtoerisme geërodeerde vriendelijkheid van de ober hebben we er maar bij genomen).
Vanaf die gloriette heb je wel een héél mooi uitzicht op de tuinen, het paleis en Wenen op de achtergrond.
Daarna repten we ons naar de ingang van het paleis voor een bezoekje aan de keizerlijke vertrekken. Héél interessant om eens in de leefwereld van de Habsburgers te duiken, boordevol weelde, etiquette, pracht en praal.
Interessant, maar totaal niet jaloers op die mensen. Je hoeft je in Wenen maar héél even te verdiepen in Sisi’s leefwereld om te ontdekken dat ze in feite diepongelukkig was. En uiteindelijk wordt ze nog neergestoken ook ocharm. (Spoiler alert!)
Ik wijk af.
Na Schönbrunn teruggekeerd naar het centrum voor een gezellig lunchke bij Die Halle (op het binnenplein van het MuseumsQuartier). Heerlijke steak tartare gegeten (en daar ben ik kritisch op!).
Mega-gezellige plek dat MuseumsQuartier trouwens. Iedereen was er aan het chillen op de leuke zitbanken, op de terrassen, naast de fonteinen. Kunstig sfeertje ook.
Daarna was het hoog tijd om een nieuwe bril te zoeken. We hadden ’s ochtends al even research gedaan en ontdekt dat er twee Ace & Tate winkels in Wenen waren (waarvan eentje vlakbij het MuseumsQuertier).
Dus ofwel konden ze daar hopelijk mijn oude Ace & Tate bril nog even oplappen, ofwel kon ik daar snel even een nieuwe vinden.
In de winkel vond ik niet meteen een montuur waar ik 100% van overtuigd was, en ik vond het zonde om een bril te kopen die niet m’n volle goesting was.
Na een tijdje reikte Véro me een groene montuur aan. Eerst was ik wat aarzelend, maar uiteindelijk bleek dat ‘m te zijn. Gelukkig! Dankzij hun spoedprocedure was ie trouwens een uurtje later klaar. Zalig.
Ineens ook een groene zonnebril op sterkte meegetsjoept. Mijn oude zonnebril was eigenlijk ook nog een oudere sterkte. Da’s niet zo handig.
Arm maar twee brillen rijker ging ik de winkel buiten. Glashelder zicht. Alles Ultra HD. Top!
Ik durf het bijna niet zeggen, maar ’s avonds zijn we na een korte hotelstop… weer bij Neni gaan eten. Valt het op dat we fan zijn?
4 augustus 2022
Déja vu. Vandaag op m’n eentje al even een vroege wandeling gaan maken: beter licht voor foto’s. Bril was nog proper. Wat mooie gevels gefotografeerd. Soms lijkt het wel of ze in Wenen geen huizen, maar enkel paleizen hebben gezet.
Even tot aan het stadhuis gewandeld. Allerlei kraampjes zien staan ter ere van het jaarlijks filmfestival. Ongetwijfeld gezellig ’s avonds!
Teruggekeerd via de bijzonder mooie Volksgarten met z’n talloze rozen. Opvallend veel oudjes gezien die in groep yoga of iets dergelijks aan het beoefenen waren (in de buurt van de Theseustempel).
Daarna heerlijk samen ontbeten met Véro in het hotel. Op de planning: het Secession-gebouw en het Sisi-museum.
Het intrigerende Secession-gebouw is een expohal die in 1898 werd voltooid door Joseph Maria Olbrich als architectonisch manifest voor de Wiener Secession, een groep rebelse kunstenaars die zich afsplitste van de reeds lang bestaande instelling voor beeldende kunst.
De expo die er liep was véél te hedendaags en véél te arty farty voor ons, maar op de benedenverdieping konden we wel de wereldberoemde Beethoven Frieze van Klimt bewonderen. Dat schilderij maakte de inkomprijs nét goed!
Daarna doorgewandeld naar het Sisi-museum in de mega-imposante Hofburg, het keizerlijk paleis van de Habsburgers. De moeite! (Foto’s nemen verboden, helaas.) ’t Schoon kind heeft een tragisch leven gehad, dat wel.
Tijd voor lunch! Ik nam Véro mee naar de plek van het filmfestival. Daar was al wat leven, maar nog niet veel. Er was al wel sushi, dus aten we wat sushi.
Omdat we nog een hongertje hadden, strandden we uiteindelijk weer op een terras in het MuseumsQuartier. Dit keer voor een tonijntartaar naast het water bij Café Leopold. Ook lekker!
En als je weer in het MuseumsQuartier bent, dan moet je uiteraard… wat musea bezoeken. Eerst het architectuurmuseum. Was ok. Daarna het Leopoldmuseum.
Dit museum heeft één van de grootste collecties moderne Oostenrijkse kunst, met werken van onder meer Gustav Klimt, Oskar Kokoschka en Richard Gerstl. Oh en, de grootste Egon Schiele-collectie ter wereld? Die vind je hier!
Absoluut een bezoekje waard. Raar patéken wel, onzen Egon.
Na een korte hotelstop keerden we ’s avonds nog een laatste keer terug naar het filmfestival om een hapje te eten en de sfeer op te snuiven. Vollen bak ambiance!
5 augustus 2022
Vanmorgen even het stadspark van Wenen bezocht, met z’n gouden Johann Strauß monument (meteen ook het hoogtepunt).
Daarna een bezoekje gebracht aan het natuurhistorisch museum. Altijd interessant! Weer wat bijgeleerd over meteorieten, dino’s (damn, wat zijn die beesten toch groot!), onze voorlopers… én de wereldberoemde Venus van Willendorf gezien.
Dit 11 centimeter lange stenen beeldje is één van de oudste kunstobjecten ooit gevonden (bijna 30.000 jaar oud) én één van m’n eerste herinneringen aan geschiedenisboeken. Indiana Jones (van den Aldi) Vibes.
Vervolgens het kunsthistorisch museum bezocht (recht tegenover het natuurhistorisch museum). Eén van de belangrijkste musea ter wereld voor Europese schilderkunst.
Maar eigenlijk vond ik de soms vreemde artefacten en objecten stiekem nog het leukst, van sarcofagen tot mechanisch tafelgerei.
Véro wou héél graag het Hundertwasserhaus bezoeken (en het Hundertwasser village), van de hand van Friedensreich Hundertwasser.
Dit kleurrijke atypische appartementsgebouw is volledig asymmetrisch, zonder rechte lijnen en vlakken (maar met kronkelige gangen en met veel groen). Bezoekje waard!
Daarna zakten we af naar Wiener Prater, het meest gekende pretpark van Oostenrijk met een geschiedenis die teruggaat tot in de 18de eeuw. Leuk! Leuk sfeertje ook.
Vaak grappig vormgegeven attracties, van rollercoasters tot spookhuizen. Toegang is gratis, je betaalt in feite per attractie zoals op de kermis.
Twee rollercoasters en een reuzenrad meegepikt. Het rad was verrassend genoeg de engste attractie.
We waren naast elkaar gaan zitten, maar daardoor helde ons bakje net iets feller over dan we leuk vonden. Iets te veel uitzicht op het park beneden.
Toen we opgelucht beneden kwamen… bleek dat we nog een rondje mochten. Ik ben snel naar de overkant geschoven. Daardoor was onze rit meer in balans. Een pak aangenamer!
6 augustus 2022
Laatste volledige dag in Wenen! Uiteindelijk ook nog het Schmetterlinghaus bezocht. Je weet wel: dat tropisch art nouveau palmenhuis dat ik even geleden spotte? Wel eens leuk. Ook wel wat medelijden met de vlinders: véél volk op bezoek.
In de namiddag Schloss Belvedere bezocht, een barok paleizencomplex bestaande uit twee paleizen (Unteres en Oberes Belvedere), een Orangerie en paleisstallen (uiteraard omgeven door tuinen). Mooier dan Schönbrunn, vonden we persoonlijk, maar smaken verschillen natuurlijk.
In het Oberes Belvedere kan je terecht voor 800 jaar kunstgeschiedenis – met meesterwerken van Klimt, Schiele, Rodin en van Gogh. We zagen er ook Dé Kus van Klimmt! Heel mooie collectie. Echt de moeite.
In het Unteres Belvedere pikten we een tijdelijke expo mee – Viva Venezia! – met als centraal tempo… Venetië (duh). Ook hier weer aangenaam verrast door de mooie werken (en de mooie paleistuin die we hier onverwacht troffen).
’s Middags een burrito gestoken bij Gorilla Kitchen. Nom! (En ook nog even gestopt bij Karl’s Frozen Yogurt).
(Durf ik zeggen dat we ’s avonds bij Neni gegeten hebben?)
7 augustus 2022
Vanochtend vroeg opgestaan en ons naar de lobby gerept. Uitgecheckt en nog even gewacht op onze gereserveerde taxi. Tijdens het wachten nog een gratis cappuccino gekregen. Tophotel!
Ruim op tijd op de trein gesprongen. In schril contrast met de heenrit hadden we nu heerlijk rustige (gereserveerde!) eersteklasplaatsen met ongelooflijk veel ruimte. Ook geen weirdo’s.
Alleen jammer dat we tegen de rijrichting in zaten: toch nog strontmisselijk geworden (even duiding: ik kan zelfs wagenziek worden als ik zelf rijd.)
Tussenstop in Frankfurt. Op de trein richting Brussel uiteindelijk toch weer de cafetaria ingepalmd, inmiddels onze natuurlijke habitat.
Nog een laatste trein (met overstap) naar Lier genomen. Spaghetti uit de diepvries gestoken.
Licht uit.
9 augustus 2022
’t Was een spannende week voor onze plantjes. Foorheet buiten. Baasjes op reis. Desondanks vond ik dat ze het wel een week zonder enige hulp moesten kunnen uithouden. Met een bang hartje, dat wel.
Waarom? Omdat wij (met name) onze terrasplanten blijkbaar altijd kopen op de slechtst mogelijke momenten. Vorig jaar kregen ze vlak na aankoop tegelijkertijd bakken zon én bakken water te slikken. Een slagveld, op één dappere eucalyptus na.
Dit jaar was het bijna hetzelfde verhaal. Nu ja, wél hittegolf, geen regen. Bovendien hadden we vlak voor onze trip naar Wenen zomaar wat gekocht in het tuincentrum, zonder ons al te veel in te lezen. Als het maar mooi is!
Zo kochten we een Nerium Oleander… Toen ik opzocht hoeveel water ie nodig had, las ik toevallig dat het zowat de meest giftige plant ter wereld is.
Eén blad is genoeg om een kind te doden. Typisch. Echt typisch. In Wenen stonden de terrassen nochtans vol met oleanders, dus we zijn niet de enigen.
Soit.
De ochtend van ons vertrek heb ik ze allemaal nog eens uitvoerig bewaterd (ja, met een gieter, grapjassen) en de oleander – die normaal in rivierbeddingen groeit – voorzien van twee waterbollen.
Wat blijkt? Ze hebben het allemaal netjes overleefd! Gisteren meteen water gegeven, en vandaag lijken ze alweer de oude.
10 augustus 2022
Véro werkt bij AP Hogeschool. En daar is het nu zomersluit. Als kers op de taart heeft ze er nog een weekje aansluitend verlof bij gekletst. Basically een kleine maand verlof dus. Strontjaloers, maar het is haar van harte gegund.
Na enkele dagen Nantes met een vriendin en een weekje Wenen met moi, is ze vandaag met de trein naar Molecaten Park Van Iterson in Rockanje (Zuid-Holland) getrokken (een familiecamping waar haar nonkel en tante een vaste staanplaats hebben). Pure nostalgie voor haar.
En als de veggies van huis zijn… dan eten de muizen steak met rozemarijnpatatjes… (Of zoiets.) En dan sleutelen ze aan hun blog.
Ik stond nog twee reisgidsen achter (Santorini en Porto), dus ik heb er eentje ingehaald: Santorini. Gratis en voor niets hier te downloaden by the way!
11 augustus 2022
Best een gezellig werkdagje met de collega’s vandaag bij Peter (m’n baas) thuis, inclusief BBQ lunch!
M’n ouders, broer + vriendin en stiefnichtjes (of zoiets?) bezochten terwijl Bobbejaanland, maar ’s avonds sloot ik wel aan voor een diner bij restaurant In Den Draaiboom in Lier, waar ieder van ons kind aan huis is (was vroeger van m’n ouders, vandaar). (Place to be voor een gezellig zomerterras, by the way.) Wijntje gedronken. Steakje gestoken.
M’n broer en Billy vertelden alles over hun recente verloving in Bologna. Heet van de naald! Ik kreeg uiteraard ook een mooie ring mét toermalijn te zien.
Hij had wat hulplijnen moeten inroepen, maar uiteindelijk zeer goed gekozen. Verder waren m’n ouders net terug van een héle maand vakantie in Spanje, dus zij hadden ook wel wat te delen.
Daarna trokken we naar het terras van m’n nonkel en tante (aan de overkant van de straat). Gezellig verder gekeuveld terwijl de temperatuur hoe langer hoe aangenamer werd.
12 augustus 2022
Na het werk vertrok ik naar Rockanje, waar Véro nu al enkele dagen aan het chillen is. Vlot gereden langs een erg mooie route met veel windmolens en water.
Véro’s nonkel en tante hadden gereserveerd bij een fancy Italiaan (‘Momenti‘) in Brielle, een knus oud vestingstadje en de bekendste bedevaartsplaats van Zuid-Holland. Héérlijk gegeten: kipfilet gevuld met ricotta en spinazie, geserveerd op een crème van Toscaanse schapenkaas.
So far best onder de indruk van de gezelligheid van deze regio trouwens, die to-taal niet op m’n radar stond. Als alle stadjes hier zo gezellig zijn als Brielle wil ik hier wel ‘ns vaker komen cruisen.
13 augustus 2022
Rustig opgestaan. Véro’s tante ging naar de bakker, en toverde niet veel later een lekker ontbijtje op tafel.
Daarna even naar het zeetje gewandeld, langs het strand. Onze noorderburen zijn zo slim geweest om hun kustlijn niet vol lelijke betonnen hoogbouw te pleuren. In de plaats daarvan duinen zover het oog reikt en hier en daar een leuke strandbar tussen de duinen (Waarvan er gisteren door de droogte wel ééntje is afgefikt. Oeps!).
In de namiddag zijn we ‘A Seal‘ gaan bezoeken, een zeehondenasiel in Stellendam waar ze gewonde, zieke en verdwaalde zeehondjes opvangen tot ze (weer) sterk genoeg zijn. Enkele flinke schattigaards gezien die binnenkort weer helemaal de oude zullen zijn.
Daarna “even” gestopt bij ‘Zoet of Zout‘, een sfeervol restaurant vlakbij de Hellevoetsluis in Stellendam (naast het asiel, basically). Heerlijk wijntje gedronken. Uiteindelijk ook maar beslist om er te eten (was OK, héél vriendelijke bediening wel).
Daarna rustig terug huiswaarts gekeerd, want morgen moet ik vroeg uit de veren… (Spannend!)
14 augustus 2022
Nerdy hoogdagje vandaag: eerste keer Elftopia Fantasy Fest! Op aanraden van een bevriende fotograaf die ik op een andere conventie (FACTS in Gent) leerde kennen. Hij kwam ook, maar iets later.
Uiteraard al lang op voorhand m’n cameratas ingepakt en als een pijl naar Ooidonk vertrokken. Half uurtje te vroeg daar. Ruim voldoende tijd om eerst de omgeving wat te scannen: prachtig kasteeldomein met een mooie oprijlaan, slotgracht (inclusief zeemeermin!), tuinen en… kasteel natuurlijk!
Bijzonder dankbaar event voor fotografen: licht, ruimte en gevarieerde settings. Een echte verademing, omdat ik normaal op conventies fotografeer waar het donker, benauwd én druk is. Véél minder hurdles. Voor mij althans.
Het was lekker warm, maar toch trotseerden veel cosplayers de elementen in prachtige kostuums. Leuke randanimatie ook: van bordspelkramen, bijlwerpen en bodypaint art tot zeemeerminacts in de slotgracht, cosplay shows en muziekoptredens op de main stage.
Voldaan keerde ik huiswaarts met een memory card vol mooie herinneringen. (Maar geen fut meer om ze nog over te pompen naar m’n pc…)
15 augustus 2022
Moederkesdag! Tijd om la mama te vieren! Ze had ons gisteren nog snel spontaan uitgenodigd voor een ontbijtje, en da’s natuurlijk music to our ears.
Mooi boeketje gaan halen (mijn broer dacht net hetzelfde, bleek even later) en gezellig ontbeten. Ze had zoals steeds uitvoerig haar best gedaan!
In de namiddag toch al eens stiekem gepiept naar de foto’s van Elftopia. Veelbelovend! Het editen kan beginnen. Ahum. Doe ik écht graag, maar het is héél tijdrovend.
16 augustus 2022
In juni startte ik met een kuur Minoxidil 5%, een courante behandeling tegen kaalheid. Kaal ben ik gelukkig nog lang niet (hoop ik), maar m’n haarlijn trekt wel stilletjes naar boven én m’n haar dunt langzaam maar zeker uit.
Normaal gezien zie je pas resultaat na 3 maanden, maar ik zag eigenlijk al resultaat na 3 weken. Ongelooflijk middel eigenlijk. Mijn haarlijn is weer aan het dalen én er groeit terug haar op plekken die serieus uitgedund waren (m’n kruin bijvoorbeeld).
Bij momenten sta ik verwonderd in de spiegel te kijken naar al die nieuwe (oude?) babyhaartjes die hun potentieel volop herontdekken.
Héél jammer dat ik geen voor-en-na-foto’s heb genomen. Also: waarom is dit spul niet bekender? Ik wou dat ik het eerder geweten had!
17 augustus 2022
Bijna klaar met het bewerken van de Elftopia-foto’s. Nu ja, gemiddeld duurt het altijd minstens zo’n 3 dagen langer dan ik inschat hoor. Met dank aan Véro voor het geduld.
Ik heb een apart Instagram-account voor cosplayfotografie: @agmj.cosplay. Daar ben ik nu af en toe al wat sneak previews aan het droppen. (Da’s inderdaad nauwelijks verhulde reclame.) Op naar de 500 volgers!
Ik vind het een heel leuke beleving eigenlijk: van fotograferen op het event zelf, de foto’s kiezen en bewerken tot het posten van sneak peeks op Instagram en het publiceren van de volledig afgewerkte post op m’n blog.
18 augustus 2022
Voor het eerst sinds lang nog eens gaan zwemmen. ’t Is meer een trimestriële sport geworden dan een wekelijkse, en da’s eigenlijk niet ok…
’t Was heerlijk rustig in het zwembad. En achteraf voelt het natuurlijk altijd zalig.
Ik moet ook dringend eens terug met wat krachttraining beginnen trouwens. Je lichaam is een tempel, hoor je weleens zeggen. Het mijne is momenteel meer een goed geïsoleerde kapel. Meer massa dan spier.
19 augustus 2022
Afterwork drink bij Bocadero in Antwerpen op de planning. Lekkere drankjes. Heerlijke hapjes. Leuke collega’s. Altijd fijn om wat informeel bij te kletsen. Ook enkele nieuwe collega’s ontmoet, waaronder onze gloednieuwe COO. Sympathieke man!
20 augustus 2022
Al wel even geleden werden we door vrienden schertsend uitgenodigd voor Kamping Kitsch Club, ook wel “Het marginaalste festival van het land”. Dresscode? Zo marginaal mogelijk, om samen de marginaliteit te vieren. Denk aan netkousen, ‘marcellekes‘, luipaardprints, mankinis. You get the picture.
Toen we werden gevraagd, had Véro stiekem verwacht dat ik meteen volmondig ‘nee’ ging zeggen, maar ik zei volmondig ‘ja’. Zo’n hoogdag voor de marginaliteit? Dat wou ik weleens meemaken. En vandaag was het zover.
We trokken onze goedkope fluo trainingpakjes aan, werkten af met accessoires – buideltasje, staartje in het haar, etc. – en trokken eropuit.
Toen ik nog even ging tanken en de man aan de pomp naast mij wel héél bijzonder en bijzonder lang naar me staarde, wist ik dat m’n outfit écht on point was. Het feest kon beginnen!
We spraken af op de parking aan de expo in Kortrijk met Davy, Elisabeth, Julie en Marc. Van daaruit vertrok er een hele resem marginalen – waaronder wijzelf – naar de festivalweide, waar we eigenlijk écht een topdagje beleefden.
Eerst en vooral was het festival écht goed georganiseerd: van bewegwijzering, parking, overdaad aan toiletten, handig Payconiq betaalsysteem (weg met bons en jetons!) tot de food trucks, aankleding en beleving.
Verder had iedereen er zin in: de outfits waren top (en soms héél creatief), de gemoederen vrolijk, en de beentjes los. Bovendien was het zonnig, maar ook aangenaam bewolkt.
Uiteraard hebben we ook wel wat gekke taferelen gezien, van strontzatte mensen tot een occasionele piemel, maar dat luik hadden we véél erger verwacht.
We bewonderden ook één van onze jeugdhelden – Kabouter Plop – die moeiteloos de hele weide een Plopdans en Kabouterpolonaise liet afwerken op een met piemels en een gigantische boezem bezaaid podium. Zeg nu zelf, dat zie je niet iedere dag. Andere acts waren onder meer Gers Pardoel, Jebroer, Pat Krimson, enz.
Moe maar voldaan reden we huiswaarts. Ik douchte nog even een stofwolk van m’n lijf en vertrok al snel naar dromenland.
21 augustus 2022
Dat het vandaag een ‘chilldagje‘ ging worden, stond in de sterren geschreven na Kamping Kitsch Club gisteren. For some reason was ik vrij vroeg vrij wakker met vrij veel honger. Dan maar een bezoek aan de ijskast.
Ik plofte met een kom yoghurt en fruit in de zetel en zocht naar iets luchtig om te kijken tot Sleeping Beauty boven ook zou neerdalen. Geen idee hoe, maar uiteindelijk kwam ik uit op ‘Glow Up‘, een wedstrijd voor make-up artists, ook wel ‘MUA’s’, op Netflix.
Voor diegenen die mij nog niet kennen: ik heb al lang schijt aan genderstereotypen en ik kijk wat ik wil. De ‘boy code‘ en ‘toxic masculinity‘ zijn niet zo m’n ding. Da’s voor de oogklepmacho’s van deze wereld. Als ik een make-up programma wil kijken, dan kijk ik dat ook effectief verdomme.
Soit, het programma zelf was intrigerend. Sleeping Beauty was al snel van de partij en we hebben het programma vlotjes gebinged. Ongelooflijke creativiteit en metamorfoses. Pure kunst wat die mensen doen! Ik zou zeggen: geef het eens een kans als je nood hebt aan breinloos vertier.
22 augustus 2022
Het bedrijf waar ik werk – de QbD Group – barst stilaan uit z’n voegen. Daarom verhuizen we van Wilrijk naar… een groter pand in Wilrijk.
Deze week startte de verhuis. Heel het marketingteam – en best wel wat andere collega’s – maakten van de gelegenheid gebruik om al eens een keertje te gaan werken op de nieuwe locatie.
(Stiekem kwam iedereen gewoon lekker vroeg om als eerste een leuk vast plekje te claimen en z’n territorium af te bakenen.)
Het kantoor is prachtig, maar nog niet af. Enkele bouwmaterialen en meubelen laten op zich wachten, waardoor de boel vertraging oploopt. Corona, oorlog, die dingen.
Zo’n kantoor in opbouw brengt blijkbaar wel wat prikkels met zich mee: overal werk-, IT- en verhuismannen, sporadisch geboor dat door merg en been gaat, dozen zover het oog reikt, niets vinden, verloren lopen…
…maar al bij al was het een geslaagde (lees: gezellige) eerste werkdag op de nieuwe locatie. Komt helemaal goed!
23 augustus 2022
‘Glow Up’ Seizoen 2 beginnen kijken samen met Véro. We konden het niet laten.
Daarna in de keuken wat recepten bij elkaar geknutseld met de weinige ingrediënten die voorradig waren tot een – al zeg ik het zelf – best lekkere ‘Scampi diabolique‘. Misschien zal ik mijn “nieuwe” recept hier ooit wel eens delen.
24 augustus 2022
Na een rustig werkdagje trof ik Véro in een leesbui tussen de bloemetjes (op onze zonnige koer). Mij er dan maar even bij geflanst met een glaasje witte wijn en een spelletje ‘Orchard‘ (bordspel voor één persoon). Meer moet dat soms niet zijn!
25 augustus 2022
We zijn even geleden ‘The Sandman‘ beginnen kijken. (’t Internet is vol lof.) De eerste 3 afleveringen intrigeerden mij alvast, maar Véro viel er – ironisch genoeg – bij in slaap.
Ik ga stiekem toch al eens verder kijken denk ik…
26 augustus 2022
De gluiperds bij Nintendo weten héél goed hoe ze in m’n buidel moeten tasten. Bij hun online abo – dat ik verder totaal niet nodig heb – kan je ook een uitbreidingspakket kopen met klassieke Nintendo 64 games: Super Mario 64, Mario Kart 64, Lylat Wars, The Legend of Zelda: Ocarina of Time, Banjo-Kazooie, etc.
Aangezien ik die games allemaal gespeeld heb – en ze allemaal pure nostalgie voor me zijn – wil ik dat pakket uiteraard hebben.
Samenvatting: ik heb een Nintendo abo gekocht dat ik niet nodig heb + een nostalgiepakket.
27 augustus 2022
Véro moest naar kantoor, dus nam ik van de gelegenheid gebruik om even bij m’n moeder thuis te gaan werken. Doe ik wel vaker. Altijd gezellig!
Ze is zich momenteel aan het verdiepen in fotografie en had me onlangs advies gevraagd over welk toestel ze zou kopen (al ben ik Canon-biased).
Altijd gevaarlijk voor mij om online fotografiewinkels te researchen. Grote kans op koopbuien, met een depressie in de portemonnee tot gevolg.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij mijn nonkel en tante voor een dinertje. Er is de laatste tijd weer veel afgereisd, dus er viel ook veel in te halen. Nantes, Wenen, Rockanje…
28 augustus 2022
Vandaag stond er een verjaardagsfeestje op de planning van één van Véro’s beste vriendinnen: Melanie. Zij wordt 30!
In de veronderstelling dat alles in Limburg dicht bij elkaar ligt, trokken we eerst naar Hasselt om te lunchen op ons vast adresje: La Bottega. Daarna gingen we op cadeaujacht, voor Melanie, maar ook voor m’n neef Bert die héél binnenkort jarig is.
Mijn buit voor Bert de bordspellenfanaat? ‘Port Royal Big Box‘ en ‘Radlands‘. Een zekerheid (stond op z’n wishlist) en een risico. Dat risico kocht ik stiekem ook voor mezelf. Ahum. Jezelf af en toe verwennen, toch? (Kan ‘m!)
Ik nam op vraag van m’n tante ook een bordspel mee voor Bert: ‘Under Falling Skies‘. Topper voor één persoon!
Na een glas sangria en een stel tapas trokken we naar (de feestlocatie in) Pelt. Blijkbaar ligt Pelt op zo’n 40 minuten afstand van Hasselt. Bijna even ver als Lier-Hasselt… (Geen commentaar.)
Daar troffen we een dolblije party girl + boyfriend aan en amuseerden we ons kostelijk (ook al kenden we verder niet echt veel mensen).
Drankje hier. Dansje daar. En huiswaarts!
29 augustus 2022
Vandaag twee jaar samen met Véro! Tijd voor een nerdy cadeau-uitwisseling. Ik gaf haar bordspel ‘Wonderland’s War‘ (gevonden op Elftopia). Ze is fan van all things ‘Alice in Wonderland‘ én van bordspellen, dus kon niet missen!
Ik kreeg van haar – ik probeer het zonder gêne te typen, maar geef verder niet zoveel om jullie waardeoordeel (sorry) – twee zeldzame boosters (pakskes) Pokémonkaarten (’t waren er goei!) en een lief kaartje.
Als men destijds aan kleine Laurens vroeg wat hij wou worden later, dan zei hij steevast dat hij het niet wist… maar hij wist het wél: Pokémonmeester. What else?
Soit.
’s Avonds bij ‘Danieli Il Divino‘ in Wilrijk gaan eten, omdat we daar destijds een wondermooie date hebben beleefd.
De setting en het lief waren nog steeds magisch, de bediening iets minder. (Ben niet zo’n fan van écht oud brood bij m’n aperitief, bijvoorbeeld.) Het eten was OK. Step it up, Danieli! More Divino please!
Daarna zakten we af naar de cinema (Véro wou al even naar ‘Elvis‘ gaan kijken). Daar waren we praktisch alleen. Zalig! Intense, maar goede film. Sterke hoofdrol, briljante overgangen en muziek.
30 augustus 2022
Nog eens naar kantoor gegaan vandaag. Mooi aan het vorderen daar! (Al is er ook nog wel wat werk… Allez, “bouw-werk” he. Werk is er altijd.)
De film van gisteren zindert nog na. Héél de dag naar de soundtrack geluisterd, waaronder deze schijf:
Verkeersinfarct op de terugweg wel. Leve Mortsel! Bijna een uur over gedaan. Toen ik terug thuis kwam, was Véro nog niet thuis. Toch maar even bezorgd gebeld. Niet van haar gewoonte. Maar ze was zich nog kostelijk aan het amuseren op het werk.
Hét ideale moment om mijn (ondertussen niet meer zo) nieuwe Garmin (sport)horloge eens te testen. Ik koos een krachttraining-programma op m’n watch en die toonde me netjes – via videovoorbeeldjes – welke oefeningen ik moest doen én hoe. Cool!
Ik had een full body workout gekozen… en dat was het ook. Héél m’n logge lijf had er al snel spijt van. Ik moest het programma – helaaaas, helaaaas – na een half uurtje vroegtijdig stopzetten vanwege Véro’s thuiskomst a.k.a. etenstijd.
Ik overdrijf hoor. Was fijn om nog eens te trainen, maar een half uurtje om er terug in te komen was zeker voldoende!
31 augustus 2022
Zo stijf als een hark. Ik geraak amper de trap op en af. Pure gelukzaligheid.
Na het werk trokken ik, Véro, m’n nonkel en tante – a.k.a. “het cadeautjesconsortium” – naar m’n neef Bert (en vriendin Sarah) om z’n verjaardag te vieren.
In de tuin proostten we op z’n gezondheid met rosé bubbels en wat snacks, terwijl kleine oogappel Emile flink de pakjes hielp uitpakken en daarna (braafjes) de show stal.
Zo serveerde Emile ieder van ons bijvoorbeeld een bescheiden portie spaghetti (lees: zand). Aten we uiteraard met smaak op.
Even later trokken we naar binnen voor verse brownies en aardbeienbavarois. Ook lekker!
Tegen het eind van de avond zat Sarah er wat ongemakkelijk bij ocharm, want zij kan ieder moment bevallen van mijn petekindje! (Eerst exact uitgerekend op mijn verjaardag, maar de kleine spruit heeft inmiddels 2 weken voorsprong op ’t schema.)
Spannend!
Leuk artikel?
There's more where that came from. Volg AGMJ via mail en mis niets!
