De tijd vliegt, en herinneringen zijn vluchtig. Daarom heb ik me voorgenomen een journaal / dagboek / logboek bij te houden: iedere dag een andere gebeurtenis, herinnering, gedachte om te koesteren…
Het mag eender wat zijn, eigenlijk. Grootse dingen, maar ook kleine. Ik pluk de dag. Doen jullie mee?
Beste Gentle Journal, dit beleefde / voelde / dacht ik in juni 2016:
Het blijft toch vreemd hoor, mensen die mij “meneer” noemen. Zeg eens, heren: vanaf welke leeftijd begint die titel wat te wennen?
Zwaar dagje op het werk. Die moeten er ook zijn, helaas. Op zo’n momenten mis ik de genegenheid van een vriendin toch wel een beetje.
Een stevige knuffel, of iemand die eens goed door je haren wrijft, dat kan al eens deugd doen op zo’n momenten. Meh.
Vrijdag! *danst naakt over straat met een lauwerkrans op het hoofd en een kan wijn in de hand* (Nu ja, in mijn hoofd toch…)
Aaaaaah, Family Guy. Wat. Een. Heerlijke. Reeks. Vlijmscherp, bij momenten grof en ronduit schofferend, maar zooo grappig! Iedereen wordt door het slijk gehaald, iedereen.
Je moet ervoor zijn, I guess. En ik ben ervoor. (Stiekem een marathon gehouden.)
Vandaag stond er weer een fotoshoot voor Slim Concept op de planning, het afslankcentrum van m’n moeder. Voor de verandering was het model een man! 30 kg afgevallen: rock on!
In de namiddag gingen we met vrienden uit eten in restaurant ‘Koozie‘ in Lier. Het regende pijpenstelen, maar het was best gezellig dineren buiten… onder een ruim afdak.
Doe mij deze maar als hit van deze zomer jongens:
This is my jam! Nu het weer nog…
Ik kan al enkele weken niet sporten door een blessure aan mijn borstkas. Echt balen. Ik was zo goed bezig! Vaarwel summer body!
Ik was aan het ravotten met m’n broer (dat doen we wel vaker). Hij was met z’n voorhoofd tegen m’n borst aan het duwen en voerde de druk op toen ik plots – boem paukeslag! – iets in m’n borst voelde springen. Zelfs mijn broer voelde het springen!
Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen, maar… momenteel mis ik echt wat beweging. Ik voel me beduidend beter als ik sport. Fysiek, maar ook mentaal.
Achja, hopelijk geneest het snel en kan ik de gevolgen van mijn bourgondische levensstijl nog een beetje binnen de perken houden.
Als ik alleen woon, wil ik toch eens deftig zelf granola leren maken hoor. Lijkt me de perfecte vervanging voor al die cornflakes. Recepten anyone?
Een (ex-)kotgenootje / vriendin nodigde me uit voor een gezellig etentje. Samen met haar, haar man en een ander ex-kotgenootje / vriendin genoot ik van een heerlijke lasagne (en tiramisu) en kletsten we wat bij. Dat was lang geleden!
Toen ik beneden kwam voor het ontbijt, schreeuwde mijn Wii U om aandacht. Je weet wel, dan gaat er zo’n mysterieus blauw lichtje flikkeren: een nieuwe melding van moeder Nintendo. Die mag je nooit ofte nimmer negeren.
Blijkbaar bestaat de e-shop van Nintendo 5 jaar. Hoezee! Wat dat betekent? Solden! Hoezee! ‘Child of Light‘ was spotgoedkoop, dus ik kocht het nog snel even voor ik naar m’n werk vertrok.
Ik wou het spel al héél lang héél graag hebben, maar was het inmiddels rats vergeten. Het lot, dames en heren! Helaas had ik geen tijd om het meteen uit te testen.
Na m’n werk ging ik even op bezoek bij m’n nonkel en tante. Die vertrokken een weekje naar Spanje. Stelletje pietzakken! Na een korte briefing over de kat, de planten en de post, vroegen ze of ik mee naar de openingsmatch van het EK wou gaan kijken bij m’n moeder, stiefvader en broer in Nijlen.
Ik ben niet zo van de voetbal, maar een glas wijn, wat hapjes en wat gezelligheid sla ik niet gauw af!
Na m’n stiefvader wou ook m’n broer een kostuum op maat. Voor een trouw. Van iemand anders. He’s still single ladies! Dan maar weer naar Gillo in Antwerpen! Het was snel geklonken: een jong blauw maatpak met een hippe gemarmerde voering. Top!
Daarna repte ik me naar m’n werk – jep, op een zaterdag – voor een leuke teambuilding! Er stond een Escape Room op de planning, in Eindhoven.
Daar traden we in de voetsporen van schatzoeker Jake McDowell.
Jake was zoek geraakt tijdens een expeditie in Machu Picchu, net als zijn schat. Wij kregen een uurtje om zelf de schatkamer te betreden en Jake én z’n goud te vinden.
Moeilijkheidsniveau ‘moeilijk’ bleek iets te – euhm – moeilijk, maar we hebben ons wel echt geamuseerd. Voor herhaling vatbaar!
Na de Escape Room aten we een hapje in een gezellig restaurant in Eindhoven. En we sloten in Boechout af met wat late night drinks. Topdagje!
Eeeeeeeeen ik heb een hele zondag geblogt. Is dat… zonlicht ginds? *grijpt naar het raam*
Zo. De eerste match van de Belgen op het EK. Tegen Italië. Meteen onderuit. Redelijk lachwekkend.
Dus dit is de gouden generatie waar iedereen over lult? Eerst zien en dan geloven. Als ik al eens naar de Belgen kijk, dan verliezen ze. Causaal verband?
Nintendo is aan de beurt op de E3, de bekendste gamesconventie ter wereld. Jeuj! Livestreamen like there’s no tomorrow! Vandaag werd hun grootste klepper voorgesteld: The Legend of Zelda – Breath of the Wild. *kippenvel*
De game ziet er fan-tas-tisch uit! Wat een graphics! Wat een gigantische wereld! Wat een… Wat een… Shut up and take my money! Valt het op dat ik fan ben? Nu nog wachten tot 2017…
Russische en Engelse voetbalhooligans die Parijs vandaliseren, de zoveelste schietpartij in de Verenigde Staten, terroristische aanslagen overal ter wereld.
Soms is het laagje beschaving over de mensheid zo dun, zo transparant, dat ik er triest van word. Dieptriest.
Een stelletje primaten, dat zijn we zeker. Vaker dan we denken. En nee hoor, ik sluit mezelf niet uit, maar je zal me nooit een ander zien mollen na een potje voetbal, en zeker nooit zien moorden in naam van een Allah.
Vandaag nog eens naar ‘The Bounty Hunter‘ gekeken, met Gerard Butler en Jennifer Aniston. Onderhoudend genoeg voor een doorsnee avondje, maar ‘goed’ zal ik hem niet noemen.
Over een Bounty Hunter die door een speling van het lot z’n ex moet oppakken. En over een ex die net hét nieuwsverhaal van haar carrière op het spoor is.
Sorry, Jennifer, maar je bent en blijft Rachel uit Friends. Ik heb nog geen enkele film gezien die de serie even doet vergeten. Wat je in Friends deed, deed je goed, maar over de rest gaan we zwijgen…
Vrijdag. Ik vroeg m’n broer om iets leuks te gaan doen, en hij stelde een diner in de ‘Quick‘ voor. Of all places. Achja, het was jaren geleden, dus waarom ook niet.
Toen we aankwamen, zat een maat van me – Tom – daar ook al te eten. Een snelle hap na z’n werk. We gingen hem gezelschap houden met onze burgers, en daarna nodigde ik hem uit voor een bro night. Dat zag hij wel zitten.
Ik nodigde ook m’n neef uit. Die was ’s avonds met collega’s gaan eten. En ja hoor: ook in de Quick! Ach kosmos, wat ben je grappig soms.
Eerst zagen we hoe Spanje Turkije afmaakte tijdens een voetbalmatch. Daarna was het tijd voor nostalgie: Super Smash Brothers op de Wii U! Knokken voor je leven!
We speelden tot “een kot in de nacht” – zoals we hier zeggen – net als de kleine jongetjes die we ooit waren… (Zijn?)
Ja, ik en mijn broertjen kregen er toch niet genoeg van hoor, van al dat Super Smash Bros’sen.
Daarom kwam hij in de namiddag nog even af om verder te spelen. Daarna – rond 15.00 uur – gingen we in Nijlen naar de Belgen kijken, tegen Ierland. Ze hebben eens gewonnen zeg: het wonder is geschied!
’s Avonds gingen we gezellig samen iets eten in Nijlen: steak Béarnaise “steaken” *badum tssss*. Toen we terug waren, kregen we ook een bezoekje van mijn nonkel en tante. Terug van Spanje!
Lazy sundayzzz… Beetje wakker worden. Beetje strijken. Beetje tv kijken. Beetje slapen. Dat kan beter, eigenlijk.
Nog EXACT één maand en ik vertrek naar Stockholm! Woot woot! Ik kijk er al naar uit! Understatement.
Vandaag begint de zomer. Nu ja, officieel dan. Want ik merk er geen HOL van! Horen jullie mij daarboven? Kraan dicht! Nu! Ik wil zagen over de hitte, niet over de regen!
Vandaag heb ik – eindelijk, voor het eerst – ‘Child of Light‘ gespeeld. Child of Light is een zogenaamde ‘platform RPG’.
Het verhaal begint in Oostenrijk in 1895. Daar regeert een hertog over een gebied met 5 heuvels. Zijn vrouw is op mysterieuze wijze gestorven. Daardoor blijft hij alleen achter met zijn dochtertje, de roodharige Aurora. MAAR op een bepaald moment hertrouwt hij, met een nogal illustere dame.
Wanneer Aurora na de trouw – tijdens de nacht voor Pasen – in een diepe slaap verzinkt, krijgt ze een mysterieuze aandoening. Haar huid is zo koud als ijs. Iedereen denkt dan ook dat ze dood is. De hertog verliest zijn wil om te leven, en om te regeren… Het hertogdom raakt langzaam maar zeker in verval.
Toch ontwaakt Aurora: niet in het hertogdom van haar vader, maar in het mythische land ‘Lemuria‘.
Ooit heerste de goedhartige ‘Koningin van het Licht‘ over Lemuria, tot ze op een bepaald moment verdween. De ‘Koningin van het Duister‘ – Umbra greep meteen daarna de macht en gaf haar dochters de taak om Lemuria’s licht te stelen: de zon, de maan en de sterren.
Op die manier konden Umbra’s duistere wezens heel Lemuria inpalmen. Bovendien stal Umbra de spiegel die de poort vormt tussen Lemuria en Aurora’s wereld.
Aurora – Child of Light (jij) – krijgt de taak om het licht terug te vinden en zich te herenigen met haar vader. Samen met de hulp van een aantal compagnons – Igniculus de vuurvlieg bijvoorbeeld – moet jij deze queeste volbrengen.
‘Child of Light‘ is echt een pareltje. Ik ben op slag verliefd. Het lijkt wel of je in een schilderij speelt. De werelden zijn zó prachtig vormgegeven, een streling voor het oog. Pure kunst! Ik overdrijf echt niet hoor. Hier, nog wat eigen screenshots om het te bewijzen:
Slight overload, ik weet het. Maar prachtig, toch? En dan heb ik nog niets gezegd over de muziek. Die past perfect bij de lichtjes grimmige, mysterieuze sfeer van het spel:
Tot slot: alles wat de personages zeggen rijmt! Nice touch. Er is echt moeite gedaan om ook de tekst iets kunstigs te geven. Het is natuurlijk geen Shakespeare, maar ik kan het wel smaken!
Twee vrienden van me hadden me gevraagd of ik hun trouwfeest wou fotograferen. En dat deed ik natuurlijk met plezier.
Aangezien ik niet met flash werk, had ik toch een beetje stress voor ’s avonds. Uiteindelijk bleek dat allemaal niet echt nodig. Mijn beste camera is echt een beest in low light conditions. Ik stond er zelf een beetje versteld van.
Het was echt een mooi feest: mooi weer, mooie locatie, fijne gasten, lekker eten en twee sympathieke bruidegoms!
Wat is dat toch met dat slecht weer deze maand? Dat regent en dat regent en dat regent…
…los in mijn kelder. Ik heb 8 centimeter water staan ofzo. *zucht* Gelukkig staat alles netjes omhoog.
Helaas geraakt de leiding van mijn waterpomp niet tot buiten. Wat dat betekent? In emmers pompen en naar boven en buiten zeulen. Ik denk dat ik toch minstens 40 emmers naar boven gedragen heb.
Toen ik met m’n broer nog wat Super Smash Bros aan het spelen was in de namiddag, feliciteerde het spel ons plots met onze 200ste match.
We keken beiden een beetje verbaasd naar elkaar. Woops. Reality check!
Een paar matchen later legden we onze controllers neer en gingen we iets drinken in de echte wereld. Nerds moeten ook drinken!
Als je al je trouwfoto’s in RAW trekt… dan moet je ze ook bewerken natuurlijk.
Ik ben zo’n zot die dat foto per foto doet, en niet in bulk…
Slachtoffer van mijn eigen perfectionisme dus, want ik ben er heel de dag mee bezig geweest.
Ah well, ik ben al blij dat ze goed zijn!
Vandaag at ik de restjes van gisteren op bij m’n nonkel en tante. Ik had ook een flesje rosé mee. Dat smaakt altijd. (Ze stond nu eenmaal koud!)
Daarna ging ik nog wat uurtjes trouwfoto’s bewerken tot ik scheel begon te kijken.
Vandaag was er een optreden in de muziekschool van Lier, een soort “afstudeerfeest” voor m’n broer en zijn medestudenten.
Voor het optreden aten we de befaamde spaghetti van ‘Café in ’t Kruisken’ aan de Sint-Gummaruskerk.
Daarna repten we ons naar de muziekschool. Ik heb enkele goede stukken gehoord. En ik heb wel wat minder goede stukken gehoord… Laat ons het daarbij houden! *kuch*
Een uur nadat ik vorige week mijn kelder volledig drooggelegd had, stond er al terug water in. I kid you not.
Zonet nog eens gecheckt, en er zijn wel weer wat centimeters bij hoor.
HET MAG GAAN STOPPEN! Horen jullie mij, daarboven? Stoppen! Ophouden! Kappen!
Ik heb veel te veel voetbal gekeken deze maand. Echt, ik voel het. Vreemd, want normaal interesseert het mij echt geen HOL!
Ik hou wel van de samenhorigheid, de gezelligheid en de bijhorende spijzen en dranken, maar misschien moet ik me toch eens laten nakijken?
Feesten met #Fellaini! #HunBel #EK2016 #ingeblikt
Een foto die is geplaatst door Laurens M (@agmjbe) op
Leuk artikel?
There's more where that came from. Volg AGMJ via mail en mis niets!
