The Gentle Journal 02/16: over teambuildings en transgenders

Vandaag ging ‘De Mol‘ van start op tv. Ik heb het vroeger niet echt gevolgd, maar de eerste aflevering smaakt zeker naar meer. Ik ben benieuwd!

Twee vrienden van me openden vandaag hun nieuwe zaak op de Grote Markt in Lier: aperitiefbar Per Tutti. Ze gingen knallend van start met een feestje.

Ik ging ’s avonds ook even piepen: gezellige keet! Er was enorm veel volk en de Italiaanse hapjes en drankjes vloeiden rijkelijk. Ik wens ze allebei bergen succes!

Ik nam ook afscheid van een topgriet: Cato. Samen met haar heb ik in de keuken van Den Draaiboom vele uren zwetend en zwoegend doorgebracht. Denk ‘afwas en couverts’ hè mensen. Anyway, good times.

Onlangs vond ze een job in Praag. En binnen twee weken gaat ze daar ook wonen. Moedig! Het ga je goed Cato. Ik wens je het allerbeste!

Mijn vriendin is met enkele van haar klasjes op schooluitstap naar Parijs. Het lijkt wel of mijn omgeving spontaan in paniek schiet als ik even alleen thuis ben.

Alsof ze mij na drie dagen dood naast de ijskast zouden aantreffen, met kruimelrestjes rond m’n lichaam.

Uit voorzorg was de ijskast dus goed gevuld, dat wil ik maar zeggen. Bovendien kreeg ik ook een dineruitnodiging van mijn nonkel en tante.

Daar ging ik gretig op in, en mijn broertje was ook aanwezig. We genoten van enkele lekkere gerechten en elkaars aanwezigheid.

Er kwam ook een redelijk diepgaande discussie op gang over God, het ontstaan van het heelal en de vraag of een mens echt een vrije wil heeft.

Ik geloof zelf niet in God. Ook niet in een hogere macht, tenzij je de wetten van de fysica een hogere macht zou noemen.

Zelf vind ik een deterministisch heelal een logische verklaring voor ons bestaan. Het heelal is dan ontstaan volgens de wetten van de fysica, wordt geregeerd door de wetten van de fysica en zal eindigen volgens de wetten van de fysica.

Dat betekent echter wel dat vrije wil slechts een illusie is (de mens als biologische computer), dat we zelf zin moeten geven aan ons leven (als we dat al kunnen), en dat alles eigenlijk al vaststaat.

Dat vond mijn broer maar een trieste verklaring voor het al, en dat begrijp ik volledig. We schermden dan ook gretig heen en weer. Altijd leuk!

Tijdens de opening van aperitiefbar Per Tutti kwam ik Anja tegen, een ex-Draaiboomcollega.

Zij is ook al even haar eigen zaak gestart: Café-Bistro Het Looks in Lier. Ik was er wel tijdens de openingsreceptie, maar daarna ben ik er niet meer geraakt.

Ik had haar dan ook beloofd om eens binnen te springen. Aangezien mijn vriendin in Parijs is, nodigde ik mijn broer en nonkel vandaag uit (mijn tante had Spaanse les) om er eens een hapje te gaan eten.

Uiteraard was het weer gezellig. Een lekker skreitje met een goed wijntje, dat smaakt altijd!

Mijn neef en z’n vriendin kwamen op bezoek bij m’n nonkel. Door een breuk in mijn familie (lang verhaal) zie ik hem niet zo vaak meer als vroeger.

Zonde eigenlijk, want we kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden. Ik greep de gelegenheid dan ook even aan om langs te gaan.

Koffie. Taart. Gezellige babbel. Topavondje. Weeral. Ik nam me ook voor om de banden met mijn neef terug wat meer aan te halen. For old times’ sake.

Ik heb een bordspelverslaving. Ik koop er meer dan ik kan spelen. Daarom wou ik vandaag per se een nieuw spel uitproberen.

Het werd ‘Istanbul’, een bordspel waarin je jezelf als Oosterse handelaar door allerlei bochten moet wringen om grondstoffen en geld te verzamelen en zo robijnen te bemachtigen.

Eerste indruk? Leuk en verfrissend anders. Dat smaakt naar meer!

Koopzondag in Antwerpen. Allen daarheen! Ik en mijn vriendin doolden wat rond. ’s Avonds hadden we allebei écht zin in een hamburger. Maar écht. Helaas was de Ellis Gourmet Burger aan het station volzet.

Dan maar een wandeling richting MAS. Aangezien de Ellis Burger daar ook volzet was – *grmbl* – smikkelden we uiteindelijk een hammy bij de Burgerij. (Lekker, maar Ellis Burger is beter. Mèh.)

’s Avonds maakten we het lekker gezellig met kaarsjes en een flesje heerlijke dessertwijn. EINDE BERICHT.

Weet je wat ik frappant vind? Dat de pastasoort zoveel kan bijdragen tot de smaak en de beleving van een specifiek gerecht.

Zo ben ik over het algemeen zwaar fan van Capellini en Linguine, maar niet echt van Spaghetti en Rigatoni.

Helaas was de Capellini vandaag op, en werd het Rigatoni. Bummer. En ook wel: ga uw luxeproblemen elders verkopen!

‘Pink Ambition’, ‘Temptation Island’ en ‘Zo Man Zo Vrouw’ op tv? Jep, mij ben je kwijt vanavond. Ik zit voor de buis naar bal marginal te staren. Heerlijk!

Hoppa, 5 jaar Lincelot! Onze oppercollega (‘baas’ hoort hij niet graag) en zijn gezinnetje organiseerden een leuk en feestelijk ontbijt.

Cava, kaas en koffiekoeken? Leve Lincelot! Op naar de volgende 5 jaar.

Ik neem het woord ‘haat’ niet gauw in de mond, maar weet je wat ik écht haat? Wait for it…. Mensen die niet efficiënt wandelen!

*Gnaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahrgh*

Mensen die te traag wandelen. Mensen die – plots – uit het niets vlak voor je neus stoppen. Mensen die een slenterende roadblock vormen. Mensen die doorgangen versperren. Mensen die weigeren ook maar een beetje uit de weg te gaan als je hen kruist. Mensen die…

You get the picture.

Wandel normaal, onnozelaars! Kalm Laurens, kalm. Maak even een rustig ommetje.

Hoppa! Even alleen naar het Wijnegem Shopping Center vandaag. Zelfmoord op een zaterdag, ik weet het. Maar ik ben nu eenmaal een werkende mens en ik had nog nieuwjaarsbriefgeld (is dat een woord?)  en cadeaubonnen liggen!

Als m’n nonkel en tante geld geven voor m’n verjaardag of Nieuwjaar, dan spendeer ik dat het liefst aan iets dat ze wel kunnen appreciëren: bier, drugs en tetten! *kuch*

Bon. Ik kocht dus een e-reader van Kobo: compact en handig om te lezen in bed! Uiteraard met een smaakvol hoesje da’bij!

Ik had m’n babybro en neef (banden aanhalen, remember?) ’s ochtends uitgenodigd om ’s avonds langs te komen voor brood en spelen.

Toen ik aan het shoppen was, kreeg ik echter zelf een uitnodiging van een maat! Ik draaide de rollen even om en nodigde hem en z’n vriendin uit om zich bij ons aan te sluiten.

Voor ik naar huis ging, repte ik me nog snel naar de Aldi voor wat hapjes. Op de valreep vond ik ook nog een Valentijnscadeau. Mijn vriendin houdt echt van dessertwijn. Daarom sprong ik een kwartier voor sluitingstijd nog een wijnhandel binnen.

Ik heb  nog nooit zoveel geld aan één fles uitgegeven denk  ik. Achja, ik heb een cadeau, dus ik kan met een gerust gemoed bijdragen aan deze commerciële hoogdag!

’s Avonds speelden we gezellig ‘Istanbul’ en ‘RoboRally’, een frustrerend chaotisch maar leuk spelletje.

De die-hards (ik, mijn broer en neef) speelden daarna ook nog even op de Wii U: Super Smash Brothers Wii U, net als vroeger! Nu ja, nog even, tot half vier ‘s nachts. *kuch*

Ik was echt blij dat mijn neef erbij was. Het was ook de eerste keer dat hij bij mij thuis op bezoek kwam. We button bashten weer zoals we dat vroeger zo vaak deden.

Fijne dag.

Als mijn moeder verjaart, dan flik ik steeds hetzelfde aan de telefoon. Van zodra ze opneemt, roep ik luid iets onverstaanbaars dat lijkt op:

GELUKKIGEVEJAAJDAGVOOJDEBESTEMAMAVANDEHELEWEJELD!

En dan lacht ze haar typische gezapige lachje en hangen we nog een klein uur aan de telefoon.

Ik ben – zoals steeds – erg trots op mijn moeder. Ze wordt sterker en straffer met de jaren. Op dit moment is ze zich volop aan het bijscholen en heeft ze grootse plannen om haar afslankcentrum – Slim Concept – nog meer op de kaart te zetten.

Ik word oprecht blij van haar ambitie en geloof rotsvast in haar kunnen. You go momma bear!

Mijn moeder en kleine Alíz (dochtertje van Aníbal)

Dagen Zonder Vlees. Dag weet ik veel.

Mijn vriendin doet mee aan Dagen Zonder Vlees. En zij is de keukenprinses hier in huis. Dus ik doe ook mee aan Dagen Zonder Vlees (if you know what I’m saying).

Zelf hoef ik niet altijd vlees of vis op m’n bord hoor, maar liefst toch af en toe. Ach ja, we staan ervoor en we moeten erdoor. Ik eet zonder morren alles op wat ze maakt.

Vandaag probeerden we Seitan. Het was – zoals altijd – lekker klaargemaakt, maar ik vind het geen volwaardige vleesvervanger. (sorry)

Vandaag leerde ik van een collega op het werk een truc in Photoshop (“Rand verfijnen”) die me in de toekomst u-ren werk gaat besparen. Zo blij als een kind!

Nog steeds aan het sporten. En nog steeds geen topatleet, maar we blijven strijdvaardig:

• Ik heb nu in totaal 49,05 km geroeid gedurende 303 minuten.
• Ik heb in totaal 85,07 km gecrosstraind gedurende 380 minuten.

Daarmee heb ik ongeveer 5777 kcal verbrand (zo’n 52,5 bananen).

Verder heb ik 450 sit-ups, 810 voorwaartse halterlifts en 810 zijwaartse halterlifts achter de rug.

Met de  nonkel naar de film. Mia Madre van Nanni Moretti gezien. Over een egoïstische vrouw die pas beseft hoe weinig ze in anderen investeert wanneer haar moeder sterft.

Heel herkenbaar verhaal, maar te fragmentarisch en te deprimerend voor mij vrees ik. Niet. Mijn. Ding. Volgende keer beter!

Vandaag nam ik afscheid van een bijzonder knappe griet: Ellen. We hebben samen gestudeerd en zaten in hetzelfde kliekje op de universiteit.

Ze kan haar draai niet meer vinden in België en gaat in Zweden wonen en werken. Dat betekent: afscheidsfeestje onder vrienden!

Uit nostalgie koos ze voor café De Prof in de studentenbuurt van Antwerpen. Daarna staken we met z’n allen ook nog een frietje. Een fijn afscheid. Voor de tweede keer deze maand…

We gaan je missen Ellen!

Deze foto van Ellen nam ik in 2012 tijdens een Communicatieproject voor Designers Against Aids.

Toen ik het Kruidvat verliet, sprak een vrouw me vriendelijk aan. “Dag Laurens!” Ik keek naar haar als een koe naar een trein. Code rood in m’n hoofd: “Ik ken die vrouw niet, wat moet ik nu zeggen?!”.

Nu ja, blijkbaar kende ik haar wel, maar herkende ik haar niet meteen. “Ik lees af en toe jouw blog en ik herkende je meteen aan je mooie jas!”

Toen ze haar naam zei, wist ik meteen wie ze was. Sorry Nancy, het was de eerste keer dat iemand me op die manier herkende dankzij m’n blog!

Mijn moeder en stiefvader hielden vandaag een gezamenlijk verjaardagsfeestje in Het Looks. Lekkere wijn, lekkere hapjes en leuke gesprekken: meer moet dat niet zijn!

We kochten voor hen een arrangement bij een  privésauna met de naam “Droomverwennerij”. Slecht kan dat niet zijn, toch?

PS: Vandaag was het ook de 25^ste verjaardag van The Legend of Zelda! Proficiat Nintendo! Op naar de volgende 25!

Ik sport bijna iedere dag. Daardoor douche ik ook bijna iedere dag. Helaas kan mijn huid dat niet zo goed aan: trekkerig en droog.

Dan maar body lotion van Rituals gekocht. Na iedere douche volgt er vanaf nu een balsemritueel waar de Grieken, Perzen en Romeinen een puntje aan kunnen zuigen!

Nooit gedacht dat ik body lotion zou gebruiken. Zo zie je maar. Achja, nu ruik ik (nog) lekker(der).

Er komen weer heel wat coole games uit de komende weken!

• 26 februari – Bravely Second: End Layer
• 4 maart – The Legend of Zelda: Twilight Princess HD
• 18 maart – Pokken Tournament
• 24 maart – Hyrule Warriors: Legends
• 22 april – Star Fox Zero
• 20 mei – Fire Emblem Fates

Ik kijk er al naar uit! (Ook al heb ik nog heel wat spellen liggen die ik nog niet gespeeld heb) *kuch*

‘Temptation Island’ aan het kijken met mijn vriendin. Ze is teleurgesteld in de scheefpoeperij die ze te zien krijgt en ik mag het verduren: “Ik vraag mij af hoe gij u zou gedragen op zo’n eiland?”.

Belediging ofzo. Ik ga niet naar zo’n eiland. Punt.

Cinemaatje gedaan.

Diep diep diep onder de indruk van ‘The Danish Girl‘, een film over Deens kunstenaar Einar Wegener en zijn allesoverheersende zoektocht naar zijn ware identiteit.

Een film over een enorm sterke kunstenares – met een bodemloos begrip – die zich gedwongen ziet om haar liefde, leven en werk om te buigen (of net niet?) door de zoektocht van haar man. Een man die haar op sommige vlakken neerhaalt en op andere vlakken groots maakt.

De film geeft de tragiek van transgenders weer in een sterk levensverhaal. Ik ben enorm fan van mensen die koste wat het kost zichzelf proberen te zijn – or die trying – in een maatschappij die daar niet klaar voor is.

Heel sterk acteerwerk van Eddie Redmayne, Alicia Vikander en Matthias Schoenaerts. Eddie speelt zijn overgang van Einar Wegener naar Lili Elbe meesterlijk. Hij is ongelooflijk als man en ongelooflijk als vrouw. Hij legt een intieme finesse in zijn rol waar ik een beetje stil van word.

En tja, Alicia Vikander (hier in de rol van Gerda Wegener), daar ben ik stiekem een beetje verliefd op. Topgriet.

Verder zijn de decors en panorama’s prachtig en is iedere scène heel smaakvol gefilmd. En dan heb ik het nog niet eens over de kleding gehad. De twenties… Leve de twenties…

Valt het op dat ik enthousiast ben?

De film roept trouwens ook erg boeiende maatschappelijke vragen op:

• Is liefde in een relatie gebonden aan geslacht?
• Is geslacht een zwart-wit concept of een continuüm?
• Waarom zouden we iemand veroordelen die zich enkel gelukkig voelt in een ander, “juister” lichaam?

Bron: TheDanishGirl.co.uk

Hoppa, op teambuilding met de collega’s: karten! We wilden eigenlijk als Mario, Luigi en Wario gaan, maar dat lieten de veiligheidsvoorschriften helaas niet toe.

Het was voor mij de eerste keer. Superleuk! Al was ik wel de traagste racer van het gezelschap. Ook wel een paar keer serieus uit de bocht gevlogen (wegens te bruut) en me door de schok toch wel wat bezeerd.

Ik gok een gekneusde rib, een gescheurde milt of een serieuze verrekking. Ik “hoop” op het laatste.

Daarna gingen we eten bij ’t Kasteeltje in Boechout. We praatten over koetjes en kalfjes: nieuwe ideeën voor het werk, karttechnieken, etc. Die dingen. Gezellig!

Mijn vriendin is nogal vaak (understatement) met lesvoorbereidingen bezig, zowel in de week als tijdens het weekend. Daarom ging ik op m’n eentje naar Antwerpen.

Stiekem was ik ook op zoek naar de Deluxe Edition van ‘Bravely Second: End Layer’, het vervolg op het schitterende 3DS-spel ‘Bravely Default’.

Ik wou per se de Deluxe Edition omdat die een art book bevatte met verzameld werk van de artiesten die het spel vormgaven. Shut up and take my money!

Helaas vond ik het nergens. Thank god for the internet! Ik kocht wel een nieuw bordspel in Antwerpen: Small World. Schandalig, ik weet het. But hey, whatever.

Pokémon (lees: mijn jeugd) bestaat vandaag ook 20 jaar. Jongens toch. Dat moest ik natuurlijk een beetje vieren met m’n broer. Samen keken we nostalgisch naar Pokémon 2000, de tweede Pokémonfilm.

We sloten de avond af met ‘Edge of Tomorrow’ (Live. Die. Repeat.): sciencefiction met Tom Cruise en de bloedmooie Emily Blunt (“The Full Metal Bitch”)! Spannend! En de moeite!

Bron: HeyUGuys

Ook vandaag had mijn vriendin veel schoolwerk. Ik verveelde me een beetje zo op m’n eentje. Daarom bezocht ik m’n broertje nog eens en testten we een nieuw spel: Trajan.

Je kruipt in de huid van een Romeinse heerser en moet zoveel mogelijk macht en invloed zien te winnen op verschillende terreinen: economisch, militair, politiek… Lekker strategisch!

In de loop van de namiddag kreeg ik een redelijk kwade sms van m’n vriendin. Ik was zo met het spel bezig dat ik vergat te sturen of ik thuis zou eten en wanneer ik naar huis zou komen.

In mineur geëindigd met een avondje radiostilte. Achja.

Kijk eens aan: een schrikkeldagje! Zo’n schrikkelmaandag, dat lijkt eigenlijk verdacht veel op een gewone maandag… Bummer.