Toen ik voor de eerste keer een bordspellenbeurs bezocht en dolenthousiast door de beurshal dartelde, werd ik plots aangetrokken door de kleuren en vormgeving van bordspel Ekö.
Na één demonstratie was ik verkocht. En dat ben ik nog steeds: het is één van m’n lievelingsbordspellen geworden. Waarom? Dat lees je in deze Ekö spelreview. Beginnen doen we met een overzichtje:
Thema & vormgeving
Thema
In bordspel Ekö treed je in de voetsporen van Ekö, een machtige keizer die na z’n dood een welvarend koninkrijk vol magie naliet aan z’n 4 kinderen. Hebzuchtig als ze waren, brak er meteen een successieoorlog uit tussen hun clans, die het land volledig verwoestte.
Daarop sprak de geest van keizer Ekö een vloek uit: hij sloot de zielen van z’n kinderen op in de woestenij van ruïnes die z’n rijk geworden was en verdoemde hen tot een eeuwige oorlog zodat ze nooit ofte nimmer rust zouden vinden.
Eeuw na eeuw zetten de afstammelingen hun gevecht nu verder in de woestijn van Ekö. Zonder volk om te regeren, brengen ze steeds opnieuw de elementen – rotsen, zand en wind – tot leven om hun vaandel te dragen, hun rijk terug op te bouwen en hun eindeloos gevecht te voeren.
In bordspel Ekö voer je strijd als één van deze 4 vervloekte generaals. Op het einde van ieder spel wordt één van de generaals keizer van de Ekö woestijn… tot de strijd opnieuw begint.
Vormgeving
Bordspel Ekö is simpel maar erg mooi vormgegeven door Lucy Mazel (a.k.a Luky). De mysterieuze cover (inclusief vervloekte generaal) en de woestijnkleuren – van oker tot middernachtblauw – spraken me meteen aan.
Het kleurenpalet wordt trouwens overal doorgetrokken, van de binnenkant van de doos en de spelregels tot de 4 “spelersborden”.
Het spel zit in een mooie vierkante doos en bevat:
- 64 houten schijven (de 4 generaals/zelfverklaarde keizers en hun soldaten),
- 36 houten gebouwen, 13 achthoekige tegels (de woestijn) + 11 kleine tegels voor spelvarianten,
- 4 spelersborden (1 per generaal)
- en natuurlijk ook de spelregels (die helaas niet altijd even elegant vertaald zijn in het Nederlands).
De houten stuks voelen degelijk aan en ook de landtegels zijn gemaakt van stevig karton. Het karton van de spelersborden voelt daarentegen wat licht aan en kan makkelijker kreuken.
Het thema is cool en sluit mooi aan bij het strategisch spelmechanisme, maar is er niet onlosmakelijk mee verbonden. Het is en blijft een abstract spel dat net zo goed zonder thema gespeeld kan worden (denk bvb. aan dammen).
Maar hey, wie vecht er nu niet liever als geest om heerschappij over de woestenij, toch? Ik althans wel!
Opstelling
De opstelling van Ekö is eenvoudig en duurt hoogstens 5 minuten:
- Bouw het speelveld op met de landtegels, afhankelijk van het aantal spelers.
- Meng alle schijven (inclusief de keizers/generaals) en plaats ze willekeurig op de bewegingsvakken (aangeduid met een cirkel) tot alle vakken vol liggen.
- Iedere speler trekt willekeurig een kleur, neemt het bijhorende spelersbord en zet hier zijn gebouwen op (1 kasteel, 3 torens en 5 kampen per speler).
- Kies willekeurig een startspeler.
Voor het spel begint, mag iedere speler (in wijzerzin) zijn keizerschijf wisselen met één van zijn andere schijven.
That’s it!
Spelregels en spelverloop
Ekö is een abstract strategisch oorlogsspel voor 2 tot 4 spelers. en duurt gemiddeld 45 minuten. Het spel werd bedacht door Henri Kermarrec en uitgegeven door ‘Sit Down!’.
Het doel van het spel is om de heerschappij over de woestijn van Ekö te claimen. Dit kan op 2 manieren:
- 12 overwinningspunten behalen (door gebouwen te bouwen of vijandige keizers gevangen te nemen)
- alle andere spelers uitroeien en dus als enige generaal overblijven
Spelers spelen in wijzerzin. Iedere beurt moet iedere speler verplicht twee fasen doorlopen:
- de actiefase
- de versterkingsfase
Actiefase: verplaatsingen
Tijdens de actiefase kan een speler kiezen uit twee opties: zich verplaatsen of bouwen.
Er zijn 3 soorten verplaatsingen mogelijk:
- één of een stapel schijven verplaatsen naar een vrij vak
- één of een stapel schijven verplaatsen naar een andere eigen schijf of stapel en beide stapels samenvoegen (tot max. 4 schijven)
- één of een stapel schijven verplaatsen om een vijand aan te vallen en zijn plaats in te nemen
Je kan enkel stapels van een tegenspeler aanvallen als je eigen stapel meer schijven bevat dan die van de tegenstander. Stapels met een keizer zijn hierop een uitzondering: keizerstapels kunnen wél vijandige stapels met hetzelfde aantal schijven aanvallen.
Bovendien kan een stapel van 4 schijven verwoest worden door een eigen stapel van één schijf op te offeren via een “kamikaze“.
Overwonnen schijven en stapels gaan terug in de reserve van de eigenaar. Overwonnen keizers worden gevangen genomen door de aanvaller en zijn 3 overwinningspunten waard.
Is je keizer gevangen genomen? Dan kan je deze terug krijgen door eender welke andere keizer gevangen te nemen. In dat geval vindt er een verplichte ruil plaats, waarbij jij je keizer terugkrijgt en de andere speler jouw gevangene in ruil krijgt.
Actiefase: bouwen
In de plaats van je te verplaatsen, kan je er ook voor kiezen om te bouwen tijdens de actiefase. Er zijn 3 soorten bouwacties mogelijk:
- een gebouw bouwen op een leeg bouwvak (je mag bepaalde gebouwen wel enkel op een specifiek soort terrein bouwen)
- een bestaand eigen gebouw verbeteren
- een gebouw van een tegenstander vervangen en/of upgraden met een eigen gebouw
Spelers kunnen kampen, torens en één kasteel bouwen (in die volgorde). In ruil voor ieder gebouw krijg je overwinningspunten.
Je moet wel altijd eerst een kamp bouwen op een leeg vaak. Pas daarna kan je je kamp upgraden tot een toren, en – nog later – je toren ombouwen tot een kasteel.
Om een gebouw te bouwen moet je een stapel schijven naast een bouwvak of bestaand gebouw plaatsen en een aantal schijven “betalen”, afhankelijk van de waarde van het gebouw.
Om een gebouw van een vijand over te nemen betaal je de normale kost van het gebouw plus één schijf. De betaalde schijven gaan steeds terug in je voorraad.
Eén keer per beurt, voor de tweede fase, kan je als speler ook beslissen om een extra verplaatsings- of bouwactie uit te voeren in ruil voor 3 schijven uit je voorraad (die voorgoed uit het spel verdwijnen).
Deze “geforceerde mars” is eerder een noodmaatregel die handig is om impasses te doorbreken en je soms ook wel onverwachts de overwinning kan opleveren.
Versterkingsfase
Na de actiefase is het tijd voor de versterkingsfase. Als je één of meerdere schijven in je voorraad hebt (omdat je aangevallen werd of hebt gebouwd) dan moet je er verplicht minstens één ter versterking terug op één en dezelfde stapel op het speelbord leggen.
Deze stapel mag niet grenzen aan een vijandig gebouw. Als je je keizer in je voorraad hebt tijdens deze fase dan moet je deze ook altijd op deze manier opnieuw in het spel brengen.
Iedere speler doorloopt deze twee fasen tijdens zijn beurt. Op die manier blijf je strijden tot één speler 12 overwinningspunten bereikt (én minstens 1 hoofdstad in handen heeft) of alle tegenstanders uitroeit.
Spelervaring
De kracht van Ekö zit ’m voor mij in het feit dat dit bordspel veel variatie en strategische diepgang biedt met een relatief eenvoudige set regels. Er komt amper geluk bij kijken. Enkel de willekeurige set-up in het begin heeft een kleine geluksfactor.
Van zodra je het spel start zijn ook alle mogelijkheden helder voor iedere speler: er is geen verborgen informatie. Je kan dus perfect een strategie uitstippelen (of het op z’n minst proberen) en trachten te voorspellen wat je tegenstanders al dan niet zullen doen.
Wat je kan doen is op zich redelijk voor de hand liggend – verplaatsen, aanvallen, bouwen en hergroeperen – maar er is niet 1 winnende strategie. Vaak zal je je strategie tijdens het spel flexibel moeten bijstellen of omgooien.
Schijven die je terugkrijgt na een bouwactie of nadat iemand je aangevallen heeft, kan je steeds opnieuw gebruiken om strategisch te versterken. Dat zorgt voor extra dynamiek en is iets waar alle spelers steeds rekening mee moeten houden.
Bovendien kan je je stapels wel strategisch versterken door ze samen te voegen of net opgeven om er een huis mee te bouwen, maar in beide gevallen “verlies” je een stapel/unit. En verloren stapels krijg je in feite nooit meer terug. Belangrijk!
Beginnende spelers offeren vaak véél te snel gehele stapels op om snel te bouwen, maar beseffen pas later dat ze hierdoor belangrijk strategisch territorium prijsgeven.
Als je daarentegen helemaal niet bouwt? Dan kan je na een tijdje je troepen niet meer versterken, aangezien je geen troepen mag versterken die naast een gebouw van een vijand staan.
Je moet dus een balans vinden tussen strategisch aanvallen, bouwen, versterken én voldoende units behouden om flexibel te blijven. Makkelijker gezegd dan gedaan!
In het begin van het spel zijn je verplaatsingsmogelijkheden heel beperkt: heel het bord ligt vol met schijven. Naarmate het spel vordert komen er echter meer en meer bewegingsvakken vrij door aanvallen, samenvoegingen en bouwacties.
Daardoor is het bijvoorbeeld riskanter om stapels van 4 schijven te maken, aangezien iedere vrije stapel van één schijf een kamikaze kan doen en deze toren van 4 op slag kan aanvallen als er geen obstakels meer in de weg zitten.
Verder is het ook erg belangrijk om de “geforceerde mars” strategisch in te zetten. Hiermee kan je vaak onverwachts een impasse doorbreken of zelfs het spel winnen. Als je het daarentegen slecht aanpakt ben je voorgoed drie schijven kwijt!
In Ekö wordt de nodige suspense langzaam maar zeker opgebouwd. Als de spelers aan elkaar gewaagd zijn dan strijd je tot het einde met gelijke krachten. Bovendien is niemand te vertrouwen. Hierdoor is de spanning vaak te snijden tot op het einde!
Toegankelijkheid
Ekö is niet moeilijk om aan te leren en om te spelen. Toch denk ik dat vooral oudere spelers met een gezonde dosis geduld én strategisch inzicht er het meeste aan zullen hebben.
Dat wil niet zeggen dat dit een langdradig spel is, integendeel! Het speelt erg vlot, maar sommige spelers hebben nu eenmaal wat meer denktijd nodig dan anderen, zéker naar het einde toe.
De spelregels zijn – op enkele vertaalfoutjes en zeldzame uitzonderingen na – helder uitgelegd met de nodige voorbeelden. De spelersborden bevatten ook een handig overzicht met de kost en overwinningspunten voor ieder gebouw en de bouwregels.
Bordspel Ekö – Conclusie
Ekö is een mooi vormgegeven abstract bordspel voor 2 tot 4 spelers dat erin slaagt om met een relatief simpele regelset, een modulair speelveld (verschillende tegels) en tal van speelvarianten veel variatie en strategische diepgang te creëren.
Als generaal voer je een gedoemde successieoorlog om de heerschappij over de woestijn van keizer Ekö (je vader). Die heerschappij kan je bemachtigen door strategisch te bouwen, andere generaals gevangen te nemen en/of de legers van de vijand uit te roeien.
Ik beschouw het niet als een familiespel, eerder als een ideaal “vlot” strategiespel voor een bordspelavond met meer ervaren spelers die graag doordachte strategische beslissingen nemen. Er komt met andere woorden amper geluk bij kijken.
Overall, een zeer gebalanceerde strategische game met véél tactische mogelijkheden en niet 1 winnende strategie. Als de generaals bekwaam zijn dan is de spanning te snijden tot op het einde. Warm aanbevolen!
Score
Pros & cons
- eenvoudige regels bieden véél tactische diepgang
- geen geluksfactor
- mooi vormgegeven
- modulair speelbord: altijd anders
- inclusief uitbreidingen voor nog meer variatie
- spelersbordjes zijn nogal dun, terwijl de andere componenten erg degelijk zijn
- spelregels soms nogal ongelukkig vertaald
Bordspel Ekö kopen?
Wil je mijn Ekö spelreview delen?
Wat vond je van deze Ekö spelreview? Zin om het zelf te spelen? Show me the love in een reactie of deel deze blogpost met anderen via sociale media!
